Czy każda singielka kiedyś pęka?

Byłam nią od zawsze. Mam 32 lata. Odkąd mogli interesować mnie faceci byli mi obojętni. Później też: na studiach, po studiach. Najbliższe przyjaciółki tez zawsze były same, aż zaczeły się wykruszać. Nie wszystkie jeszcze są w związkach, ale większość znajomych, osób z pracy jest w związkach, mają dzieci. A mnie to naprawdę nie ruszało, nie dotyczyło, cieszyłam się niezależnością, wolnością. Nie, że prowadziłam jakieś hulaszcze życie, nie, zwyczajne, spokojne. Aż wreszcie się obudziłam w wieku 32 lat z poczuciem pustki i bezsensu istnienia. O niczym innym od jakiś 2-3 miesięcy nie myślę. Ciągle tylko o tym co ze mną będzie, że nie zdążę mieć dziecka a niepokalane już raz było. Tak zaczęło mi brakować czułości, bliskości. Coś się we mnie otworzyło, jakbym do tego dojrzała. Nie wiem skąd to mi się wzięło, bo to stało się z dnia na dzień. Wcześniej tak nie miałam. Wszędzie widzę zakochanych, pary, nawet nie wiecie jak im zazdroszczę. Wiele razy mam łzy w oczach. Co któras koleżanka w ciąży, organizują spotkania na kawę - idę, bo nie chce dac po sobie poznac jak cierpię, ale płaczę będąć z nimi całym sercem. Wracam zdołowana. Rozmwaiają o dzieciach albo o planowanym, ślubie, budowanym domu. O rzeczach, które mnie pewnie nigdy nie będą dotyczyły. Cieszę się ich szczęściem, ale ciągle pytam co jest ze mną nie tak. Na poziomie, wykształcona, z praca, samochodem, spokojna, myśląca poważnie. Bo mam kilka kg za dużo? Znam takie co mają więcej i mają męża i po kilkoro dzieci. Ale na coś zrzucić trzeba. A każdy napotkany facet to dla mnie nadzieja...nie wiem w sklepie, autobusie czy nawet na spacerze. I robie się taka zgorzkniała, izoluję się od ludzi, od spotkań, które mnie tylko dołują. Świat wiruje, a ja stoję gdzieś pośrodku, życie mnie omija. Portale randkowe? Byłam. Nic. Nie ma chyba dla mnie nadziei.... Wiem, połowa z Was nawet tego nie przeczyta, za długie. Ale nawet nie mam się komu wygadać.

Tak myślalam, że nikomu nie bedzie chciało się tego czytać....

shyman@superbox.pl - pogadajmy. Singiel.

Z tego wszystkiego usunęłam nawet konto na fb, żeby na to wszystko nie patrzeć. Staczam się społecznie....

no, jak bańka mydlana

A ja mam 33 lata i życie mi się dopiero zaczyna. Po nieudanym małżeństwie trwającym 10 lat... także jeszcze wszystko przed tobą. Masz jeszcze sporo czasu by sobie kogoś znaleźć :)

19:23 To tak jak ja, zaczynam od nowa po nieudanym ,na szczęście' małżeństwie , dopiero zaczyna się dla mnie życie :)

Schudnij i przestaniesz jęczeć.

przeczytałem;)

i ja

Tez mam 32 lata jak ty i jestem szczesliwa jako singielka. Ja nie chce dzieci ani meza, bo to tylko obiadki, pieluchy i kompromisy, a ja tak nie potrafie. Jestem wolna, robie co chce. Mam znajomych z.ktorymi sie bawie, jezdze na wakacje. Wiekszosc tez singli wolnych i niezaleznych. Wsiadamy w auto, jedziemy przed siebie, zwiedzamy, planujemy wycieczki. Nikt sie nikomu tlumaczyc nie musi i ja kocham takie zycie. Nie wiem co ci doradzic. Moze wbmoim zyciu tez przyjdzie taki moment ze bardzo bede chciala miec dziecko i meza?! Tego nie wiem. W zwiazkach bylam i zawsze finalnie zle na tym wychodzilam, cierpialam i dlugo o pewnych rzeczach nie moglam zapomniec wiec w koncu dalam sobie spokoj z facetami i wtedy naprawde poczulam szczescie :-) ciesz sie tym co masz i czekaj co ci zycie przyniesie.

A nie boisz sie, że własnie obudzisz sie za późno? Widzisz ja uwazam ze juz jest bardzo późno, ostatni dzwonek.

taaa tylko ze malzenstwo to nie jakas wygrana 10000 mln w lotto tylko cos jak wieczny dlug. To problem ktorego ty nie rozumiesz bo nigdy nie bylas w zwiazku i wejdz ot tak w jakis zwiazek z facetem na 5-6 mcy i sama zobaczysz

A gdzie mieszkasz? Z rodzicami jeszcze?

jaki ostatni dzwonek ? Teraz dizeki in vitro kobieta moze byc matka nawet w wieku 80 lat

Mówisz, że 5-6 miesiecy to czas krytyczny?

jakkolwiek to zabrzmi, z czasem uczymy się siebie naprawdę cenić, więc i większe szanse, że Ci którzy przy nas zostają, cenią nas także :)

A może cenić w tym sensie, że wszyscy będą niewystarczająco dobrzy dla nas. I nie znajdziemy nikogo wystarczająco idealnego. I kto ma zostać, skoro nikogo nie ma...

Ja też jestem singielką ale chcę mieć męża, nie chcę być sama, ale dzieci nie chcę.

a tego, to ja już nie wiem :) to Twoja interpretacja wg mnie cenić siebie bardziej, to dostrzegać siebie w świecie, jako kompletną osobę bez konieczności porównywania, to akceptacja siebie takim jakim się jest, gdzie się jest, a naturalną koleją rzeczy jest niewymuszona gotowość na to co się dzieje, to bardzo trudne.

Też mam 32 lata, jestem singielka i nie wyobrażam sobie żeby to zmienić :) Natomiast dziwi mnie, że piszesz że chcesz mieć faceta ale już za późno. Przecież tylu jest wolnych facetów w około. Ja raczej jestem domatorka, a mimo tego znam wielu wolnych mężczyzn i ciągle poznaję kogoś nowego. Tyle że ja nie chcę się wiązać, więc są to bliżsi i dalsi znajomi. Naprawdę dziwi mnie jak czytam że kobiety nie mają gdzie kogoś poznać.

Widzisz a jednak. Taka praca - same baby:)

najważniejsze by się nie załamywać, po prostu nie spotkało się odpowiedniej osoby dotychczas

Polecam tradycyjne biuro matrymonialne. Żadnego paszteta z neta.

singielka do 32 roku zycia jest juz tak przechodzona ze nikt jej nie chce nawet strach pomyslec co taka miala w repertuarze i ile tego bylo....

Kobieto, skoro czujesz się samotna to dlaczego nie wyjdziesz kogoś poznać? Przecież porozmawiać można wszędzie!!! Zamknij się w domu, wyłącz telefon, zamawiaj tylko jedzenie na dowóz i biadol, że jesteś sama... czas wziąć się w garść. W rozwleczonym swetrze zajadająca lody świata nie podbijesz! ;)

A jakie ma wyjście? Albo zostać starą panną albo brać co zostało. A nawet jak weźmie to zanim się dotrą to będzie już stara.

:O

odrzucała dobrych facetów szukała księcia z bajki więc czemu się teraz dziwić, sama sobie winna. każdy sobie rzepkę skrobie

Nie ja nie jestem przechodzona, raczej nieużywana. I nikogo nie odrzucalam. Dobrze, wyjść. Gdzie? Kluby odpadają, sama gimbaza i to nie mój świat i forma rozrywki.