Historyjka z życia.A ty co byś zrobił?

Opiszę tu krótką historię. Wyobrazcie sobie, że znalezliście się w takiej sytuacji. Spróbujcie jednocześnie zrozumieć przedstawiony problem od strony Agaty i Adama, naszych bohaterów. Adam jest przeciętnym, samotnym mężczyzną. I nie szuka nikogo. Przynajmniej nie na siłę. Wie, że cierpliwość popłaca, no i carpe diem. Ma pasje i zajęcia, znajomych, pracę, plany i marzenia. Tylko kobiety nie ma. Adam ma też najlepszego kumpla - Wiktora, z którym dogaduje się doskonale, nawet są na równi samotni. Ale Wiktora boli samotność. Spotyka jednak na swojej drodzę kobietę, Agatę, i ma nadzieję, że ona (samotność) wkrotce się skończy. Wiktor zabiega o względy Agaty, proponuje jej spotkania i w końcu, gdy jest prawie pewien, że to "to", cały jego misterny plan legnie w gruzach, bowiem niezdecydowana Agata oznajmia mu po wspólnie spędzonym wieczorze, że nie chce go rozczarować i sądzi, że powinni poczekać. Wiktor rozumie to na swój sposób. Nie chce jej stracić. Wrócmy jednak do Adama. Adam pewnego dnia umawia się z Wiktorem, a ten zabiera ze sobą Agatę. W ten sposób Adam i Agata poznają się, zaczynają rozmawiać, patrzeć na siebie, śmiać się ze swoich żartów. Wiktor, usilnie starający się skupić na sobie uwagę, staje się przezroczysty. Adam jest skonfundowany w towarzystwie Agaty. Odnosi się do niej z nalezytą życzliwością, ale cały czas ma blokadę o treści "to prawie kobieta twojego kumpla" - i nic więcej, więc nie myśli o niej w innych kategoriach. Agata też jest zbita z tropu. Bo... do Adama coś czuje, odkąd go zobaczyła. I owszem, lubi Wiktora, ale mimo wszystko on w towarzystwie Adama blednie, zanika. To do Adama Agata się uśmiecha, na niego patrzy, mówiąc "wy". Wczuliście się wystarczająco? Proszę o pomoc. 1. Jak byście czuli się na miejscu Adama, do którego Agata coś czuje, a on... jest najlepszym kumplem Wiktora? Skreślilibyście ją ze względu na wszystko? 2. Czy na miejscu Agaty nie odpuścilibyście? W końcu to niezbyt fair. 1 pytanie kieruję bardziej w stronę panów, drugie - w stronę pan. Dziękuję i zapraszam do dyskusji.

UP co z wami?

"Krótka". Rzeczywiście:) Też dość niekomfortowo bym się czuł na miejscu tej kobiety, oczywiście zakładając, że utrzymuje ona kontakt z obojgiem cały czas. A może wystarczy odczekać, z Wiktorem trochę ograniczyć kontakt, a potem hulaj dusza :) No i wybadać, czy wtedy będzie Adam zainteresowany.

inaccessible, o ile ja jestem zapaloną zwolenniczką rozmowy w każdej niemalże kwestii, nie znoszę zabawy, owijania w bawełnę i krycia się z problemami, o tyle w tym przypadku jest to dla mnie głupotą nie do pojęcia, wybacz. Choć z pierwszą częścią twojej wypowiedzi się zgodzę, to uważam, że w pewnych okolicznościach i na niektórych etapach relacji rozmowa jako sposób radzenia sobie z ewentualnymi nieścisłościami może jedynie zaszkodzić.

Gościu,a czy Adam jest zainteresowany Agatą? Bo tego nie dodałaś/eś (?) :) Jeśli się tego nie wie, to wybadać to bardzo trudno, a ma to duuuzy wpływ :D

A, przepraszam, to rozumiem. Oczywiście, jeśli oboje byliby pewni swoich uczuć, to jestem za tym, żeby powiedzieć prawdę. Sytuacja wygląda jednak nieco inaczej, bo Agata nie wie, co czuje Adam. Adam jest zdezirientowany, trochę stoi z boku, bo to jednak "nie jego teren" - nie patrzy na Agatę jak na potencjalną partnerkę, tylko kobietę, o ktorą stara się jego przyjaciel, rozumiesz. Gdy widzi, że uśmiecga się do niego, przypadkiem go dotyka, itd. nie wie, co poradzić.