Skocz do zawartości
Szukaj w
  • Więcej opcji...
Znajdź wyniki, które zawierają...
Szukaj wyników w...

Zarchiwizowany

Ten temat jest archiwizowany i nie można dodawać nowych odpowiedzi.

Gość aparatczykowa

Mój ojciec nie chce bym szła na studia

Polecane posty

Gość aparatczykowa

Witam, prawdopodobnie piszę tutaj tylko po to by się wyżalić. Otóż za niecały miesiąc powinnam rozpocząć swe wymarzone studia na medycynie w ośrodku miejskim oddalonym o 70 km od dotychczasowego miejsca zamieszkania. Jako, że było to moje marzenie, ostatnie 2 lata poświęciłam na przygotowania ryjąc w bibliotekach, skupując podręczniki, rezygnując z imprez, o zaniedbaniu chłopaka nawet nie wspomnę. Jak już wspominałam byłby problem z dojazdem, gdyż prawa jazdy ani samochodu nie posiadam, miasto nie jest w żaden sposób skomunikowane z moim miejscem zamieszkania, więc jedyną opcją jest akademik lub wynajęcie pokoju. Dostałam się na studia dzienne, a jako że są one absorbujące czasowo nie byłoby szans na dorabianie, więc byłabym dalej na utrzymaniu rodziców... Zaczęły się schody, ojciec pierwotnie entuzjastycznie nastawiony do tego projektu stwierdził, że jednak "nic z tego, gdyż nie podołamy finansowo" i mam pozostać z nimi w domu. Związane to było z tegorocznymi wydatkami - szybki ślub brata, sfinansowanie im w połowie wesela i dołożenie do wkładu własnego na mieszkanie. Dodam, tylko, że pracuje tylko mama w cukierni, co jest powodem jej irytacji, gdyż ojciec pobiera ponad 3 tysiące wojskowej emerytury i woli pić piwsko przed tv bądź chodzić sobie na siłownie, a dorobić nigdzie nie pójdzie, bo jak stwierdził "ja się już napracowałem nie będę zaniżał stawek pracy w jakieś zakichanej ochronie przez co młodzi ledwie wiążą koniec z końcem". Nie wiem, dla mnie to tragedia... Nie zarobiłam za wiele przez wakacje gdyby ojciec postawił sprawę jasno np. w maju pojechałabym na zbiory np. do Niemiec na 3-4 miesiące... Tragedia, czuje się jakbym zmarnowała młodość.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Współczuję sytuacji ;/ Skoro bratu pomogli to Tobie też powinni. A mama co na to wszystko?

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Poza tym co ojciec ma Ci do zaoferowania? Studia to przecież inwestycja, szczególnie medycyna. Co możesz robić bez nich?

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Nie reZygnuj!!! Napisz pismo do dziekana opisz sytuację moze jakieś stypendium socjalne albo cos dowiaduj sie!!

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Badałam już jak przedstawiałaby sie sytuacja związana ze stypendium socjalnym. Próg jest postawiony względnie wysoko, a pod uwagę brane byłyby dochody gospodarstwa domowego, nie zaś tylko moje... Nie mam co na nie liczyć. Ojciec proponuje mi kurs policealny na fizjoterapeutkę w pobliskiej miejscowości. 5 dni bym gdzieś pracowała a 2 weekendy w miesiącu miałabym zarezerwowane na wspomniany kurs. Mama jest osobą ustępującą wobec ojca. Mimo wszystko, że jest krytyczna jego postawie ostatecznie zgadza się, że w tym roku było za dużo wydatków - wesele brata, wkład własny na jego mieszkanie, mało tego zbierają na wnuczka, gdyż to właśnie ciąża jego narzeczonej była przyczyną szybkiego ślubu. Także mama generalnie po dłuższych wywodach rozkłada ręce podsumuwując "przykro mi bardzo, taka jest rzeczywistość". Ojciec dodatkowo argumentuje "bratu pomogliśmy to Tobie dom przepiszemy, po co masz się tak szarpać w życiu" - dom owszem jest spory, ale w mega nieatrakcyjnej lokalizacji... zresztą nie o tym wątek.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Jak tak można. Ty ciężko pracowałaś i nie możesz spełnić swoich marzeń, a brat zmajstrował dziecko i dostał wszystko na tacy ;/

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
w najgorszym wypadku pozostaje Ci tylko podać rodziców o alimenty

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
w ogole nei rozumiem postawy rodzicow wszystko dla brata, za slub w wiekszosci wypadkow państwo mlodzi placą sami, najwyzej robią skromna uroczystość, miekszanie niech wynajmuja i odkladają

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Podnosiłam to jako argument, ale mój ripostuje "jakbyś była w podobnej sytuacji życiowej jak M to naturalnie też przecież byśmy ci pomogli", z dalszego monologu ojca wynikało, że zasadniczo moje marzenia traktowane są jako fanaberie. Albo może to wyłącznie moje wyolbrzymione odczucie. Nie dziwcie się jednak mojemu radykalnemu podejściu, gdyż czuje że już na starcie w dorosłe życie moje marzenia są deptane przez złą wole.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Kochana, masz jedno wyjscie: zignorowac ojca, zacisnac zeby i pojsc na te studia a potem znalezc dodatkowa prace ubiegac sie o stypendia itd. Jesli ulegniesz bedziesz zalowala cale zycie.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Napisz pismo do dziekana. Znajdź prodziekana do spraw studenckich. U mnie na uczelni w takich sytuacjach pomagaja. Wez kredyt studencki. Ostatecznie idź na rok do pracy i złóż papiery w przyszłym roku.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Dla uzupełnienia dodam, żebyście nie dziwili się dlaczego brat wymaga dodatkowej pomocy od rodziców. Otóż ma on dość lekkie podejście do pieniędzy, awansował w pracy w pobliskiej pizzerii (na kogoś na odpowiednika kierownika sali, nie wiem czy to jest właściwe określenie faktycznie oddające funkcje) co równało się z wyższymi zarobkami - zamiast oszczędzać na dorosłe życie zaczęły się wycieczki np. na Kanary, kupno gadżetów elektronicznych - czemu nikomu nie żałuje, ok ja bym tak nie zrobiła, ale w końcu to budżet brata - ale uważam, że farsy dopełniła moja szwagierka, która w tamtym okresie na wieść o awansie brata rzuciła pracę "bo tak, bo jej nie lubiłam". Z ludzi, ktorzy mogliby stabilnie żyć z dwóch pensji nagle zaczęli wieść życie ratowane chwilówkami, no i jeszcze ciąża... Słabo.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Dokładnie, nie uginaj się naciskom ojca. Tym bardziej, że się dostałaś na studia. Możesz ewentualnie poczekać rok i wyjechać na ten czas do pracy jak już nic nie da się zrobić. Nie rezygnuj z marzeń. Inaczej zgnuśniejesz w jakiejś mało ambitnej pracy za nędzne grosze, bo pewnie taką na dzień dobry dostaniesz. Dziwię się rodzicom. Każdy inny pękałby z dumy, że ma takie zdolne dziecko. Ojciec jest egoistą, to przecież młody facet, który może dorobić. Za kilka lat twoja praca zaczęłaby przynosić naprawdę dobre pieniądze.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
No jasne, niech pomagają dalej, brat na pewno to doceni... To dziecko też pewnie nie jest wpadką, bratowa znalazła sobie jeleni.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Właśnie mam opcję wyjazdu na fastfood do UK (celowo pomijam której sieciówki, gdyż nie wiem czy nie byłoby to traktowane przez administratorów/moderatorów jako reklama firmy) i za rok powrócić. Wiecie co, może troche przesadzam, gdyż życie pisze różne scenariusze i nie takie dramaty miały już miejsce. Ale dlaczego ojciec nie powiedział mi o tym w maju... no do jasnej ciasnej miałabym 3-4 miesiące na ciężką prace na Zachodzie. Byłby chociaż promil szansy, żeby się udało. Prosta deklaracja oddająca rzeczywistość "kasy z mamą nie mamy, musisz sama sobie radzić". No aż mi łzy do oczu napływają...

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
A co rodzice na ten pomysł z wyjazdem?

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Przynajmniej już wiesz, że na rodziców za bardzo nie możesz liczyć. Dobrze, że dowiedziałaś się teraz a nie w czasie studiów. Wyjedź jak masz taką możliwość, po pracy czytaj książki, abyś utwierdziła się w przekonaniu, że medycyna to jest to.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Reakcja rodziców na wyjazd, a właściwie dominującego głosu czyli taty: "a po co masz się tam szarpać i dorabiać, przecież tu dom wart kilkaset tysięcy będzie twój! idź na tą fizjoterapie w szkole i do pracy tutaj". Z tymże nie pracuje w banku, aczkolwiek jak wspominałam mój brat ma długi - w tym chwilówki. Czy to nie wpływa w sposób negatywny na jego zdolność kredytową? Dopytuje z tego tytułu, gdyż mam obawy, że nawet ten dom (którego na marginesie nie chce) może być pod zastaw mieszkania brata... Ja o to już nawet nie pytam, gdyż nie traktuje domu jako części potencjalnego majątku.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Ma racje , jestescie biedni, wiec nie bedziesz pasowac na studia lekarskie

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Po co Wam taki duży dom? Nie lepiej byłoby to sprzedać i kupić mieszkanie w mieście? Poza tym kiedy będzie twój? Za 30 lat?

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Znałam laskę, która była biedna, pochodziła z jakiejś wioski, a była najlepsza na roku i wszyscy ją szanowali. Poza tym rodzina autorki wcale nie jest biedna, skoro ojcu nie opłaca się nic robić.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Ten argument z wielkim domem też już słyszałam jak znajomi rodziców odmówili córce dobrych studiów w większym mieście. Bo nie po to oni dom budowali, by wyjeżdżała. Skończyła więc byle jakie studia w rodzinnym mieście. Potem nie miała żadnych perspektyw i wyjechała za granicę, gdzie mieszka do dziś. A rodzice zostali sami w tym wielkim domu.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
To pytanie nie do mnie - nie ja jestem właścicielką tej mało perspektywicznej nieruchomości, którą w zimie ciężko ogrzać a ulokowana jest jak już zaznaczyłam mało atrakcyjnie. Cieszy się z niej chyba wyłącznie ojciec, bo ma mały ogródek do grillowania, spania na hamaku, w garażu siłownie, no i oczywiście piwko na świeżym powietrzu. Nie oceniam, ale nie chciałabym aby mój przyszły mąż żył w ten sposób będąc w sile wieku. Mama musi jeździć do pracy PKS-em (ojciec woli się wyspać, nie chce jej podwozić, bo uważa że mama robotę powinna rzucić). xxx "Ma racje , jestescie biedni, wiec nie bedziesz pasowac na studia lekarskie" - nie wiem jakie są dodatkowe warunki selekcji na medycynę poza punktacją, ale bieda to rzecz "względna" nie wydaje mi się, aby 80 tys zł gotówki (bez zadłużenia), które rodzice przeznaczyli "na przyszłość brata" to były przysłowiowe grosze.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Nie o to chodzi czy jest biedna. Rodzice nie beda jej pomagac. Wiesz jak panienki sie lansuja na tych kierunkach? Zegarek za 3 tysie, kurteczka za 2, ciagle wypady, wyjscia na drinki.... Z czym do ludu

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Twoj brat i tak sie rozwiedzie z ta laska haha widac, ze jestescie z prowincji

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Trudno, jestem z kategorii ludzi żyjących romantycznym "być, a nie mieć" i najwyżej na studiach byłabym skazana na ostracyzm towarzyski ze strony niewolników konsumpcjonizmu. Chociaż patrząc na całą sprawę z innej perspektywy już w młodym wieku zderzam się z niemocą wobec pieniądza.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Fajna z Ciebie dziewczyna, masz silny charakter, poradzisz sobie :) Powodzenia życzę, nie rezygnuj z marzeń z powodu kasy. Jak nie teraz to za rok. Z pewnością będziesz dobrym lekarzem, trzymaj się.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość aparatczykowa
Twoj brat i tak sie rozwiedzie z ta laska haha widac, ze jestescie z prowincji xxx To się rozwiedzie, problem ten dotyczy nie tylko prowincji, ale też wielkich aglomeracji i górnego 1% na tej planecie. Samo życie i nie o tym temat.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Twój tata ma 3 tys. emerytury i nie stać go na pomoc? Spoko, że Twojemu bratu pomaga... idź na studia, zamieszkaj w akademiku (taniej wyjdzie za pokój), złóż wniosek o stypendium socjalne, w dodatku możesz mieć stypendium za naukę i możesz sobie znaleźć pracę np. jako kelnerka (w lepszych restauracjach są duże napiwki)

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach
Gość gość
Mówisz 80k poszło na brata.... Za tę kasę spokojnie byś całe 6 lat przestudiowała. Masakra.

Udostępnij ten post


Link to postu
Udostępnij na innych stronach

×