Pewnie,gdyby nie dzieci nie bylibyśmy już razem.

Mamy z mężem dwie córeczki,starsza chodzi do zerówki,druga to jeszcze niemowlę.Mąż przestał mnie pociągać,przestał dbać o siebie,nie chce mu się wziąć prysznica,śmierdzi piwskiem,siedzi i obgryza pazury,przy dzieciach niewiele pomaga.Dzięki nim mam dzieci,dla których zrobiłabym wszystko,ale z nim już nie chcę chyba być.Niewiem,co mam zrobić.Trudno się rozstać,jak są dzieci,wspólny kredyt,itp.Z drugiej strony po c się męczyć?Przerwałam pracę,żeby zostać ze starszą córką w domu,potem urodziła się druga i tak już zostało.Żałuję,że zrezygnowałam z pracy,ale nie bardzo miałam jakieś inne wyście.Mąż nie chciał zajmować się dziećmi,jak wracałam z pracy,nie raz był pod wpływem alkoholu,albo spał,a dziecko biegało samopas po domu.Czuję się jak w jakimś impasie,w takim trochę więzieniu.

widzę,że nikt nie pogada

No a co Ty tutaj oczekujesz ? ...Jedni Cię zjadą po co Ci było drugie dziecko -inni powiedzą zostaw dziada itd. Ja mam za sobą 22 lata małżeństwa i powiem Ci tyle - To co napisałaś tu po prostu powiedz mężowi .Znasz go najlepiej czy z grubej rury czy delikatnie . Postaw jakieś warunki ale pamiętaj ,że jak w związku zle się dzieje to wina najczęściej jest po obu stronach ...Pamiętaj ,że pierwszy kryzys właśnie jest po 7 latach ...