samotnosc ...zaloba...

hej...mam 34 lata niedawno pochowalam dziadka... ktory pojednal sie z Bogiem ptrzed smiercia... ogarnia mnie smutek nic mnie nie cieszy nawet zwiazek w ktorym jestem nie chce mi sie sprzatac ani umyc wlosow...nie umiem sie pogodzic z przemijaniem z tym ze kiedys strace najwazniejsza dla mnie osobe mame...:(moj facet oczywiscie jak facet robi co chce nie chce mu marudzic pisac...itp bo wtedy facet bardziej ucieka... i tak nie czuje sie zrozumiana...

dodam ze nie mam dzieci boje sie straty mamy boje sie ze zostane sama:(

oczekuje jakiegos slowa ukojenia

Niestety moja droga... Ludzie przychodza i odchodza. W grudniu pochowalam babcie... Wiem co czujesz. Ciesz sie tym, ze mialas dziadka tak dlugo przy sobie . Ja swoich 2 praktycznie nie znalam :( ale znalam pradziadzia i prababcie- umarli jak szlsm do liceum ( mam teraz 32 lata). Mozesz byc szczesliwa, ze masz mame- ja mam dwoje rodzicow i w zadnym wsparcia:( glowa do gory!!!

Jak odchodzi ktoś bliski to zawsze jest sie trudno pogodzić ze stratą. Jak umarł mój dziadek, a było to 13 lat temu, to był dla mnie ogromny szok i ogromna strata. Jeszcze sie z tym nie pogodziłam. Dlatego bardzo się cieszę, że zakłady pogrzebowe, jak http://www.hadeslublin.pl/ oferują załatwianie wszystkich niezbędnych formalności za rodzinę zmarłego. Nie wyobrażam sobie samej robić tego wszystkiego, jak umrze któreś z moich rodziców.