tak wiele mam, a czuję pustkę

Witajcie, nie wiem czemu pisze, ale żeby tylko chyba wyżucić z siebie to co czuję. Wiem że mam wiele, i doeceniam to, ale w srodku czuję pustkę, smutek. Mam 28lat męża, córeczkę, właśną działalnosć gospodarczą od 2lat mąż pracuje w Niemczech praca fajna bo co prawda wyjeżdza na kilka tygodni ale po przyjeżdzie jest z nami np na 2 miesiace, i tak 5razy do roku. mamy dom, co prawdą mąż otrzymał od mamy ale jest, wiem ze pracuje robie to co kocham, ale zawisć ludzka mnie tak bardzo dobija. czasem nie chce mi sie wstawac do pracy, a ta niecheć jest coraz częstsza.

Poużalałas się? Wystarczy. Dołek to luksus, na który Cię nie stać. Do dzieła.

Problem taki że materialnie zawsze ludziom mało, ale niektórych rzeczy nie kupisz za żadną kase. Lepiej biedniej ale razem. Albo wyjedź do niemiec z mężem albo niech mąż coś próbuje robić lokalnie. Takie moje wnioski. Te wyjazdy i rozjazdy tylko rozwalą wasz związek, i wtedy już będzie za późno. To nie jest warte żadnej kasy, uwierz mi.

nie wyjade bo tu jest mój dom, nie dawno staciłam 2 rodzica, po cieżkiej chorobie nowotworowej, dziś był dzień spokojny, a wyjazdy meża, pracowac musi, jak znajdzie prace na miejscu to i tak nie ma szans zeby pracować np do 16, a reszta dla rodziny, nie ma tutaj takiej opcji ani możliwości, tak gdzie on pracuje ma dobrze, fajną zgraną grupe, w dobie internetu i telefonii masz kontakt jest bardzo częsty, teraz np był z nami ponad 3miesiace, bedzie w pracy ok 4tygodni, nie wiem taką pustkę czuję, wstaję rano bo wiem ze musze zawieść córke do przedszkola daleko bo 10km, ale tak daleko mam szkołe córki,