Opowiedz mi bajkę

... o nas. Kim będę ja, kim będziesz Ty?

jak sie kotom buty szyje i niegrzeczne dzieci bije?

Jeśli porywająca...

Ty będziesz ptakiem ognistym, mieniącym się tęczy kolorem. Ja będę drzewem strzelistym, ku niebu wznoszącym. Z wigorem. (poezja) W moich ramionach uwijesz gniazdo. Za dnia szybować będziesz wysoko, jeszcze wyżej, ku niebu. Będziesz wracać do mnie co noc, i będziesz mi opowiadać co widziałaś, co słyszałaś, i co czułaś. (proza) Ja będę usychał z braku wody, a Ty w dzień będziesz latała za niebieskimi ptakami, a w nocy będziesz mnie wku....ć swoim trelem i będziesz mi srać na gałęzie. (rzeczywistość)

będę srau na buty geodetom powiatowym

Och... wzruszyłam się. Nie, żebym jakoś szczególnie tych geodetów żałowała... po prostu taka już wrażliwa jestem...

Co za błyskawiczna kariera. Jeden wpis i już podszyw. Kariera...

Ja nie trelam w nocy. Śpię. Z braku lepszego zajęcia :(

No to lipa :-o Bierz sobie moją tożsamość podszywaczu, i niech ci idzie na zdrowie

No lipa, lipa. Żadne tam strzeliste drzewo dla rajskiego ptaka.

Jesteś piękna, mądra i wykształcona. Koniec bajki.

Eeee... w taką bajkę to nikt nie uwierzy.

Ty będziesz żabką, a ja hipopotamem... nie, nie, to już było. Może Lisiczka i wilk? Nie, też nie, nie lubię wilków. Nie wiem czemu zwierzęta mi chodzą po głowie. Najbardziej mam ochotę na bajkę gdzie jesteśmy króliczkami i robimy to co króliki lubią najbardziej. Jemy marchewkę, żeby mieć dobry wzrok. ;-)

Oczywiście z ekologicznych upraw.

To skoro już ustaliliśmy kim jesteśmy musimy wymyślić fabułę. Jakie to życiowe problemy mogą mieć króliczki? Może na początku bajki jeszcze się nie znamy?

No jak: musimy? Ty musisz. I musisz być w tym dobry. Bo widzisz, z byle kim ja marchewek nie jadam. A już na pewno nie w byle jakie bajki wierzę.

O matko, jakaś ty trudna Helenko do przeskoczenia ;)

Ależ skąd! Zdecydowanie trudniej mnie obejść. Lub obejść się. Smakiem.

Pochlebiasz sobie :D

Sama potrafię opowiedzieć sobie najlepsze bajki.

Pierwszy raz zobaczyłem Cię na pokazie magii. Kiedy iluzjonista wyciągnąć Cię z kapelusza i ujrzałem Twoje dwa wielkie zęby, długie uszy, i okrągłą dupcię wiedziałem że jesteś tą jedyną, z którą chcę jeść marchewkę do końca życia...

Grubo szyte kłamstwo. Bo na takich pokazach to ja wyciągam iluzjonistów z kapelusza. I wyprowadzam z równowagi. Ale cała reszta się zgadza.

Masz rację, z kapelusza to Ty wyciągasz. Co zrobić, żeby zwrócić Twoją uwagę? Co zrobić, żebyś na następnym pokazie to mnie wyciągała za uszy przy oklaskach publiczności? Czy moja magiczna marchewka to za mało?

Nie zwracać na mnie uwagi. Ale dopiero po tym, jak publicznie zrobisz z siebie idiotę. Oczywiście dla mnie. Marchewkę rekwiruję na wypadek, gdyby niezwracanie na mnie uwagi za bardzo weszło Ci w krew.

To pierwszy warunek już spełniony, po ostatnim pokazie wstałem jako pierwszy z publiczności i rozpocząłem owację na stojąco. Nikt nie dołączył... Teraz mam Cię ignorować, albo przynajmniej udawać że to robię? Dobrze, idę do zoo, mają tam w jednej z klatek egzotyczną odmianę królika, z małymi uszami. Popatrzę sobie zza krat, udając że nie myślę o Tobie. Tylko gdzie moja marchewka?

Opowiem ci bajkę: Była sobie dupa, wyszła z niej kupa, wpadła do klozetu i plusnęła se tu

Helenko to dla Ciebie http://zapodaj.net/011191797d74d.jpg.html

Doskonale Ci idzie udawanie, Księciuniu. Czy Ty aby nie jesteś kobietą? Szczególnie, że mam Twoja marchewkę. Tzn. moją. Już moją. Gościu, możesz spuścić: wodę, z tonu, się... na zdrowie.

Musisz sama ocenić, czy właściciel takiej marchewki może być kobietą? Chociaż jeśli teraz Ty jesteś właścicielką, to znaczy że może ;-) Zoo odwiedziłem, teraz idę do baru, potem do kościoła i jeszcze do parku. Wszędzie tam NIE będę myślał o Tobie ;-)