Rozwód i zerowe wsparcie gdzie szukać pomocy?

Moje małżeństwo to farsa, planuję już na poważnie rozstanie. Jeszcze nikt, ani rodzina ani przyjaciele nic nie wiedzą. Mąż pewnie sie domysla, wiem, że sam tego chce, nie ma jednak jaj, żeby samemu to powiedzieć. Wszyscy naokoło mają nas a szczególnie mojego męża za ideal (dobrze grał swoją rolę). Kiedy tą informację podam do ogólnej wiadomości to wiem, że każdy będzie winił mnie. Moja rodzina zakłada, że malżenstwo jest nierozerwalne, nawet jak ludzie sie męczą to rozwody nie wchodzą w grę. Nie będę miała więc na kogo liczyć, żadnego wsparcia, pomocy, słów, które podniosą na duchu. Będę zdana tylko na siebie i zaczynam się bać, że psychicznie nie dam rady, że mnie to przerośnie, że sobie coś zrobię albo ucieknę od problemu. Czy ktoś z Was może juz przez takie coś samemu przechodził, kiedy nie ma w nikim oparcia, kiedy wszyscy będą przeciwko mnie? Jak się wzmocnić? Udawać, że mnie to nie dotyczy? Tlumaczyć ale liczyć się z tym, że bliscy nie zrozumieją lub nie zechcą?

Wszystko będzie dobrze, z czasem ludzie zapomną, a Ty przynajmniej nie będziesz się męczyć. Jeśli małżeństwo to farsa, to postępujesz prawidłowo. O nic się nie martw, za jakiś czas będziesz wolna i szczęśliwa :)

Dobrze, ale co robić jak będą słownie atakować? Jaką obrać taktykę?

ale co robić jak będą słownie atakować? x zglosic na policje

Macie dzieci?

Dziewczyno. Ale Ty nie musisz się przed nikim tłumaczyć. Co ich to obchodzi? ! Ode mnie takiego ... a by się dowiedzieli :-) Wszystkiego dobrego na starcie! ;)

nie mamy dzieci

to jest Twoje życie, nikt nie ma prawa Cię atakować a Ty ne musisz się nikomu tłumaczyć :) Lepiej stracić kilka miesięcy i się uwolnić od niego, niż za 10 lat stwierdzić, że jesteś głupia bo myślałaś bardziej o innych niż o sobie :)

Autorko, w jakim wieku jesteście ? bo to też ważne.

Ja mam 83 lata ,a Maz 20 I pol .

ale dlaczego chcecie się rozwieść? Maz zdradzil ? Czy o co chodzi?

34 lata (ja i on) 6 lat po ślubie.

powód rozwodu nie jest istotny, nie było zdrady. decyzja nie jest podjęta pod wpływem chwili tylko przemyślana juz od 1,5 roku.

bedzie dobrze, powodzenia ;)

To jest konsekwencja braku dzieci. 6 lat po ślubie - to juz jedno przynajmniej powinno być. Ale jak się chce żyć wygodnie....

13.37 Twoja wypowiedź jest konsekwencją braku mózgu! Autorko nie słuchaj tych bzdur.

tylko przemyślana juz od 1,5 roku. x planuję już na poważnie rozstanie x to w koncu jak?

no tak, że pilnie obserwuje to co się miedzy nami dzieje od 1,5 roku i w związku z tym mam takie a nie inne plany, czyli rozstanie.

gość dziś A ja się cieszę, że konsekwencją braku dzieci jest dziś o jeden klopot mniej.

pilnie obserwuje to co się miedzy nami dzieje x hahahahahaha 5/10

Upatrzyła sobie przystojniejszego mena i boi sie reakcji rodziny męza, proste.

zawsze szczery - jak czytam Twoje mądrości to myślę sobie - miało być zabawnie i "iłtęligętnie" a wyszło jak zwykle... Daruj sobie i może zajmij się czymś innym... Twoje teksty są żałosne.

gość dziś PUDŁO, nikogo sobie nie upatrzyłam.

pilnie obserwuje to co się miedzy nami dzieje x hahahahahaha 5/10 x Ale co w tym śmiesznego? normalna sprawa

nie, to nie jest normalne normalne jest gdy oboje pilnie pracuja nad swoim zwiazkiem

nie, to nie jest normalne normalne jest gdy oboje pilnie pracuja nad swoim zwiazkiem x Zdawałoby się że to takie proste, ale nie jest, np. ja (K) jestem w małżeństwie , w którym brakuje seksu, i jak mam nad tym pracować? Rozmów było wiele, postanowień poprawy też, chodzić za nim i narzucać się nie będę, bo to już nie jest to, jak czujesz ze druga osoba unika takich sytuacji lub odrabia pańszczyznę. Pracować to można jak obie osoby tego chcą, jak jest inaczej to można tylko obserwować i dochodzić właśnie do takich wniosków jak autorka.

zawsze szczery - bardzo cię lubię, mądry facet z ciebie

w którym brakuje seksu, i jak mam nad tym pracować? x konsekwencja to klucz, rozumiana rowniez jako konsekwencja niewywiazania sie z umowy skoro bylo mnostwo rozmow i nic sie nie zmienilo to chyba jasny znak, ze nie tedy droga wyobraz sobie dziecko, ktore podkrada cukierki a ty po raz 10ty mowisz "jak to zrobisz jeszcze raz to zobaczysz!!!" ale co zobaczy??? juz 10 razy zrobil i nic, czemu ma cos zmienic?

Nie pisz, nieszczery, sam do siebie.

Więc którędy droga? jaką dałbyś mi radę?