niech ktoś ze mną porozmawia...

... smutno mi:(

dlaczego?

a zrobisz mi wczesniej loda z polykiem?

Jestem! Co u Ciebie? skąd ten smutek?

czuję się osamotniona odnośnie lodów, to moja koleżanka kiedyś powiedziała: 'niech sami sobie robią te lody jak tak lubią':)

pewnie jestes strasznie gruba , znaczy brzydka. skoro osamotniona. i byc moze smierdzisz wiec cie unkaja wszyscy

nie martw się :) na pewno ktoś się pojawi, tylko musisz wierzyć :)

osamotniona? jesteś sama czy w związku? co sie dzieje? A z lodami masz rację jak tak lubi niech kręci -hehehe

a ja mam kurwa zgage niech to ch.uj

ZAIKOSKI, z tym nie mam problemów, zapewniam nie jestem w żadnym związku, zerwałam kontakty ze znajomymi jest mi źle.

Jesteś brudną dziwką ---> ja także pozdrawiam :}

Co poza przeczytaniem fajnej książki, obejrzeniem dobrej komedii, spotkaniem ze znajomymi, jedzeniem przysmaków i robieniem masy innych oklepanych rzeczy jest w stanie skutecznie poprawić nastrój...?

A czemu zerwałaś kontakty ze znajomymi? Obejrzyj sobie Hity na czasie

na którym są hity?

Mocno się rozczarowałam i nie potrafię już nikomu zaufać tak jak dawniej. A mam taki charakter 'albo wszystko - albo nic'. Ograniczyłam więc kontakty z ludźmi, lizałam rany, a teraz nie ma już do czego wracać, bo cały świat na pół roku totalnie olałam. I jestem sama.:O

Hity są na dwójce :P

dzięki ! tak myślałam ;) autorko, głowa do góry

Boże, niech ktoś powie coś budującego, bo oszaleję. Jak to potrwa dłużej, to czuję, że nie wytrzymam, że stanie się coś złego. Jak wychodzicie z kryzysu?:O

A pracujesz czy studiujesz? Spróbuj może nawiązać jakieś nowe znajomości, ale nie angażuj się za bardzo bo nie warto. Takie samotne życie nie jest fajne, a lepiej mieć kilku luźnych znajomych niż nikogo...

Czy idąc na studia totalnie bez znajomych, mam szansę 'zacząć wszystko od nowa'...? Poznać fajnych ludzi, nauczyć się znowu ufać, poznać w końcu jakiegoś sensownego faceta...? Dodam, że nie jestem jakaś wyjątkowo przebojowa, raczej na początku wolę sobie w spokoju obserwować innych z boku. Ech, żyć nie umierać.:O

coś starsznego musiało się stać, aż boję sie pytać co? ale jesli chcesz o tym napisać...Prawda jest taka, że ludzie są nam potrzebni do zycia. Jeśli zawiedli poprzedni znajomi poszukaj nowych! nie możesz zamykać się na cały świat. pomyśl o sobie, a może Ty możesz swoją obecnością pomóc innym, czasami są blisko nas.....

autorko, nic się nie martw. ja na pocieszenie powiem Ci, że mam wrażenie, że prawie wszyscy moi znajomi to skończeni idioci. a to pesymiści, brak wiary w cokolwiek, wieczne użalanie się nad sobą, to znowu zwykłe głupki, tłuki bez ambicji albo imprezowicze- obydwu tych już kompletnie unikam ,jak ognia! to jest po prostu żenujące, bo gdyby nie dwie osoby, to nie miałabym kompletnie z kim rozmawiać.

Jak wychodzimy z kryzysu? czas leczy rany! Ja po rozstaniu z facetem 7 lat byłam sama, wydawało mi się,że tak musi być. Dzis jestem w szczęslwym związku tłumaczę sobie,ze tak dużo czasu potrzebowałam, ale prawda jest taka,że bałam sie ,ze ktoś kolejny mnie zrani...ale jesli nie spróbujemy wychodzić do ludzi to nic się w naszym życiu nie zmieni! Ile masz lat, że tak martwisz się o faceta????

wiki333 ---> tak naprawdę skrzywdziła mnie dokładnie jedna osoba z tego towarzystwa, ale zerwałam kontakty ze wszystkimi, bo wszyscy oni trzymają się w jednej paczce. Nie byłam z nikim bliżej niż z tamtą osobą. Gdy się z kimś przyjaźnię, to mam takie podejście, że jestem w stanie oddać wszystko, całą siebie, jednym słowem serce na dłoni. Ale ktoś to - mówiąc delikatnie - olał i zabawił się moim kosztem. Nie chcę już przebywać w tamtym towarzystwie, bo narażałbym się cały czas na przykre wspomnienia. Ale wątpię, że można zacząć żyć od nowa, jakby tamtego nie było, czy można zacząć życie od nowa, mając 19 lat... Tak mi ciężko.:(

Pewnie że masz szanse. Dużo osób idąc na studia, często do innego miasta, nie zna nikogo, ale udaje im się nawiązać znajomości. Nie musisz przecież od początku się na maksa angażować, żeby potem się nie zawieść ale zawsze warto spróbować.

Trochę się boję takiego 'lansiarskiego towarzystwa', myślę, że wiecie, co mam na myśli. Z jednej strony jestem mało tolerancyjna, wiele rzeczy mnie drażni, z drugiej ciężko całe życie być poza grupą, jestem zbyt wrażliwa, rozmyślająca, by czuć się szczęśliwa w osamotnieniu. Paraliżuje mnie strach, że przez własne zamknięcie nikogo nie poznam, albo założę maskę, przez którą ciężko innym będzie się przebić.:O

Wiem,ze w wieku 19 lat wszystko wydaje sie takie starszne, że nie ma szans na nic lepszego, ale uwierz mi tak nie jest!! Jesteś w takim wieku, że możesz nawiazać kontakty luźne, sprawdzać w jakim towarzystwie będzie ci najlepiej. Jeśli jestes wrażliwa, to może o kilka lat starsze osoby od ciebie będą lepszym towarzystwem??? co ty na to??? nie przebywaj z ludźmi z którymi nie możesz być sobą! Wiem,że zabrzmi to egoistycznie, ale twoje dobro jest tu najważniejsze i tym musisz się kierować. Najpierw Ty a poźniej inni. Jeśli zaakceptujesz pewne środowisko i ono ciebie możesz wtedy powoli zacząć się angażować. Szukaj osób podobnych do siebie! W jakich miejscach czujesz się dobrze, tam podobni do ciebie bedą. Będzie dobrze tylko wychodź do ludzi.....ryzykuj, poznawaj tylko tak coś zrobisz dla siebie.

Chyba macie rację... ale pogadajcie ze mną jeszcze, bo wciąż mi troszkę smutno.;)

To jak zaplanujesz swoje pierwsze wyjście? kiedy i gdzie????? Pomyśl co sprawi ci przyjemność?