życie mi zbrzydło :(

Sa takie dni w życiu każdego, że się wali, że się pali, jednak później pięknie się układa. Zazdroszczę , u mnie jest tylko gorzej. Straciłam pracę, jestem samotną matką, nie mam rodziny, znajomi z doskoku są święta a ja sama. Czy przyjdzie kiedyś taki dzień, że znowu się uśmiechnę, jestem na skraju a raczej już jedną nogą nad przepaścią. Coraz mniej pomaga myślenie o synu. Jedyne rozwiązanie widzę w śmierci.

wspólczuje :( Jest taka teoria, że depresja bierze się stąd że człowiek stosował w życiu niewaściwe dla niego strategie postępowania. Depresja to wskazówka, że to co robiłaś nie zadziałało.

Zmień tok myślenia, bo wszystko dzieje się w twojej głowie. Swoim czarnym myśleniem wywołujesz wszystkie negatywy w życiu :)

szukam przyczyny, brak domu rodzinnego gdzie było ciepło, nie jestem nauczona że życie może być fajne, chciała bym bardzo znaleźć siłę, tylko gdzie skąd, jak ludzie sobie radzą ,ja tylko roztrząsam analizuje zawsze tak było wiem,że to źle a jednak zmienić tego nie umiem czy jestem ponurakiem a może jestem nieprzystosowana do życia.

ćwiczenia, zmiana toku myślenia znam takie dobre rady tylko wcielić w życie to chyba nie jest dla mnie, każdy dzień jest gorszy , jestem dobra każdy zasługuje na szczęście wychodzi na to że nie ja. Rady typu masz ręcę masz nogi jesteś zdrowa to nie rady nie chcę się skupiać na tych co mają gorzej.

Przykro mi. Szukasz pracy pewnie co? Jak znajdziesz, bedzie lepiej bo bedziesz zarabiac i staniesz na nogi. Nie masz nikogo bliskiego? Choc jednej dobrej duszy?

szukam jeszcze tak, brakuje mi powoli energii i chęci, walczę ale resztkami sił a wiem że to resztki bo nawet fakt, że zostawię istotę cudowną wymarzoną moje dziecko już nie robi takiego wrażenia, nie mam nikogo od 14 roku życia jestem sierotą , skończyłam studia , miałam partnera mam moje światełko niewinne ukochane i naprawdę Boże czy jakaś inna siło pomóż mi.