meel

Nie radze sobie ze sobą. Ostatnio mam myśli samobójcze. Pocięłam się. Nienawidze swojego ciała. Nienawidzę!!! Mam dość. Nie wiem co robić. Boje się siebie.

dhjhdjhkdlgljd - Psycholog Cię nie wyśmieje, napewno wysłucha i postara Ci się pomóc. Niekiedy zgwałcone dziewczyny reagują w taki, a nie inny sposób i to nie znaczy, że się zeszmaciłaś. Nie jesteś pierwszym takim przypadkiem i nie ostatnim. Chcąc wyjść z tego i sobie pomóc powinnaś się odważyć iść do psychologa. On napewno Cię nie wyśmieje.

Wróciłam do Polski w poniedziałek. Załatwiłam także wszystkie sprawy, które zostawiłam tu przed tym nieszczęsnym wydarzeniem. Spotkałam się z moim chłopakiem, nie umiałam z nim rozmawiać, nie umiałam na niego patrzeć. Bałam się kiedy starał się mnie przytulić - uciekłam od niego. Nie rozmawiam z nim, nie odbieram telefonów, każe mówić, że mnie nie ma. Nie wiem co robić. Pomóżcie proszę.

Boże, i ta cała kłutnia przeze mnie. Proszę Was dajcie sobie spokój, bo ja już naprawdę nie chcę czytać o tym całym BDSM.

nie, jestem za granicą.

To były osoby, które bardzo dobrze znałam.

Wiesz co mogłam zrobić? Mogłam iść spać do siebie! Mogłam zatrzymać Marcina! Mogłam zamknąć pokój na klucz! Mogłam wszystko ...

Każda mogła coś zrobić. Jakoś temu wszystkiemu zapomnieć. No przynajmniej ja mogłam. Przepraszam że uogólniłam wszystko, ale taka jest prawda.

Przepraszam, ale ja uważam, że rozmawianie niczego nie zmieni, ani niczemu nie pomoże. Najlepiej jest przealalizować w sobie to wszystko co się stało, samemu na spokojnie. Jeżeli zamnkiemy się z tym sami może dojdziemy do tego dlaczego byłyśmy takimi idiotkami! i dlaczego teraz będziemy przez to cierpieć. Chyba, że któraś z nas będzie miała dość i zakończy rozmyślania razem ze swoim nędznym życiem.

Przykro mi z powodu monatt. Biedna tyle się nacierpiała, a jeszcze jej nie uwierzyli. To jest najgorsze co można zrobić zgwałconej dziewczynie - nie uwierzyć, że to co mówi to prawda. A myślisz, że my mamy o czym rozmawiać?

Myślicie, że komuś pomożecie tym, że umieszczacie na stronie opisy różnych tragedii życiowych? Ja uważam, że to bardziej dołuje niż poprawia samopoczucie. Czytałam o tej małej monatt i zastanawiam się czasami czy ona właśnie nie przestraszyła się niektórych tekstów rzucanych pod jej adresem.

Przepraszam cię stivie, że przeze mnie musisz wysłuchiwać tych wszystkich ostarżeń. Jeżeli chcecie się powyżywać to proszę bardzo na mnie, a nie na niewinnym chłopaku, który robi tyle dobrego dla swojej dziewczyny.

Odebrałam i odpisałam.

Rozumiem. I wiem, że nie chciałeś mi tego przypominać. Wierzę w Twoje dobre inrencje. Mam prośbę. Czy mógł byś napisać do mnie maila? Chciałam bym porozmawiać prywatnie.

Rozumiem i też tak uważam. Ale czasami tak jest, że chcemy pomóc osobie, a jednak robimy coś co tylko pogarsza sprawę. Nie to, żeby ta informacja jakoś pogorszyła moją sytuację, ale nie było mi przyjemnie czytać o tym. Przypominać sobie swoje skrępowane ciało. Jednak chyba lepiej jest wiedzieć więcej, bo ja sama nigdy bym nie znalazła żadnego wytłumaczenia tej sytuacji.