Electra

Nie zwlekałabym.

Odpowiedz sobie na pytanie kiedy unikałabyś sama pocałunku. Na myśl przychodzą mi dwa scenariusze. Pierwszy to sytuacja w której on zwyczajnie chce być tylko Twoim przyjacielem. Nie po to jest byłym chłopakiem by znów nim być. Jest to bardzo prawdopodobna opcja. Jesteście blisko, ale nie jesteście parą. Drugi to niechęć by bliskość zaprowadziła Was do Trzeci to 2w1.

Proponuję coś w stylu "Możemy pogadac? O co ci chodzi?" A jak nie to miej wyebane.

Macie już oboje kogoś to po co to rozpamiętujesz? Jeśli Ci na tamtym zależy nie wychodź za mąż, jeśli kochasz faceta z którym bierzesz ślub to prdol te poczucie krzywdy/oszukania. Bywa, nie zaprzątaj sobie tym głowy, naprawdę nie warto. Pamiętliwość i pielęgnowanie urażonej dumy nie ma większego sensu.

Życzył Ci zamążpójścia?

Tu Cię boli On tylko prosił Cię o koleżeńską przysługę. Wyobraziłaś sobie zbyt wiele?

To mu przypomnij, że ma do odebrania rzeczy. Wtedy nie mógł, potem zapomniał? Ile to ejst napisać "Cześć. Czekają u mnie Twoje rzeczy. Mógłbyś już je odebrać?" Możesz skopiować na messa i mu posłać, nie mam nic przeciwko...

Wystarczy, że ktoś bliski mu zmarł. Myślisz, że człowiek wtedy myśli o gratach? Może zapomniał?

To było w jego interesie odebrać rzeczy. Co Cię boli? Ludziom coś wypada, muszą zmuemuc plany. Wyluzuj.

Dokladnie. Różne są przyjaźnie. Nie sprowadzajmy każdej do łóżka.

Wyluzuj. Prosił Cię, spełniłaś prośbę. Tak Cię palą w tej szafce? Bywam złośliwa, ale Ty zdrowo odpierniczasz.

Biorą hobbystycznie udział w turniejach/konkursach. Wymieniają się spostrzeżeniami, pytają o passę. Nie widzę problemu jeśli taki kontakt byłby w zdrowych granicach czyli rzadkich

Ulżyło Ci jak złośliwie odniosłaś rzeczy?

Telefonicznie lub na komunikatorze, od czasu do czasu? Śmiało

Nie mógł odebrać z przyczyn osobistych. Nie wiesz co się stało. Być może ma sytuację w życiu w której ostatnią rzeczą o jakiej pomyśli jest odbiór rzeczy od Ciebie. Jesteś przewrażliwiona i złośliwa. Dramat.

Nie wpadłabym na to, żeby odnieść rzeczy do pracy.

Nie rozumiem zawziętości w dyskusji. Będzie ktoś kto nie widzi problemu z przyjaźnią partnera/partnerki z płcią przeciwną, a będzie ktoś taki jak ja, który ni chuuja na to by nie poszedł. Kto ma rację? Nikt. Każdy ma inny próg tolerancji, inny poziom zazdrości, zaufania czy ki pieron. U mnie w związku nie ma miejsca na przyjaciółkę i jak sobie zrobię to moja sprawa Nie widzisz problemu? No i fajnie. Nic na siłę. Tak jak nikt nie namówi mnie na związek z facetem i jego przyjaciółką, tak ja nie mam zamiaru nikogo kto akceptuje taki stan rzeczy podpuszczać "każ mu wybierać".

Z samotnością nie powinno walczyć się tylko ją zaakceptować. Egoistycznie ten czas przekuć na moment dla siebie. Oddać się hobby/pasjom/kształceniu. Robić to co lubi się, nie szukać na siłę towarzystwa, wyluzować. Wtedy przychodzi spokój dupy, a samotność staje się naturalnym, nieuwierającym zjawiskiem.

Nie chodziło o lubienie. Chodzi o instrukcje przed zbliżeniem. To jak robotnikowi pokazać palcem "kop tu" Masakra.

Musisz być dobrej myśli. Nie nastawiaj się na nic, ale jednak myśl pozytywnie. Będzie dobrze. Podobno 21 to oczko na szczęście

Nie chodzi po tej ziemi facet, któremu wybaczyłabym zdradę. Inni wybaczają i kolejną. Sam musisz podjąć decyzję.

Przykro mi. Za to w przyszłym roku dla równowagi będzie dobrze, trzymam kciuki.

Całkiem niezły oprócz doła.

Zalewaj się sam goryczą. Jest jeszcze miłość, a że Ty jej nie spotkałeś to Twoj problem, nie psuj innych. Każdy kto dostał po dupie nie ma prawa niszczyć wiary nieskrzywdzonym.

Nie ma nic złego w seksie i w spełnieniu z drugą, bliską osobą. Bez znaczenia czy to będzie długi, namietny pełen czułości seks czy wykręcone ręce, szarpanie za włosy i ostre rzniecie. Choćbyś opanował wszystkie pozycje Kamasutry to jeśli nie będzie kochać Cię to nie wystarczy to.