sztuka naiwna

Rozumiem, Trełko, Twoją miłość do owoców. Mmm... maliny. A jak maliny, to i malinowy chruśniak. Po przyjściu z pracy klapnęłam i na chwilę zastygłam. Nic, zupełnie nic nie chce mi się robić. Uprawiam manianę. Może do jutra zmienię nastawienie.

Zmykam. Dzień nie należał do najłatwiejszych. Dobranoc.

Błędne koło, Trełko. Błędne koło!

Ale Heca wpada i wypada. Już pewnie smacznie chrapie. A przydałoby się trochę jej ognia dzisiaj. Zmarzły mi stopy.

Lubię ludzi, którzy mają dystans do siebie. Zwłaszcza kobiety. To naprawdę sztuka mieć wyrąbane na krytykę i przy okazji nie uważać się za ósmy cud świata, gdy na łeb lecą szczere komplementy. Lubię takich, którzy mają dystans do otaczającej rzeczywistości. Lubię też męskie poczucie humoru. Chamstwa w żadnym wydaniu nie znoszę.

Dobry wieczór. U mnie burza. Bynajmniej nie w szklance wody. Lubię tańczyć. Pląsanie w ciepłym deszczu nie sprawiłoby mi kłopotu. Burzy się boję. Chyba, że jestem w bezpiecznym miejscu i najlepiej w otoczeniu tych, którzy mnie akceptują taką, jaką jestem. Przywołałaś mnie do tablicy, Ale Heca. Jestem w istocie dość przebiegła? Hm... Słowo "przebiegła" źle mi się kojarzy. Nie wiem czy potrafię wykorzystać sytuację dla własnej korzyści. Możliwe. A może jestem pozbawiona skrupułów w dążeniu do celu? Tyle, że właściwie nie cel, ale droga się liczy. Dla mnie też nikt nic nie musi robić, jeśli nie chce. Nic. Potrafię o siebie zadbać. I jestem, jak to powiedziała Ale Heca, dla siebie oczkiem w głowie.

A inny powiedział, że można zmienić kobietę, ale to i tak nic nie zmieni. Piszesz o tekście Osieckiej "Ukradła cyganka kurę", Ale Heca?

Dobrej nocy. Bezpiecznej.

Ja wolę tę za słodką. Ale jeśli nie ma pod ręką to kłak, wełna, byle... Strach ma wielkie oczy. Coś bardziej strasznego? Że niby co?

Trełko, nie liczę kroków i dat. Liczy krokomierz. Za to najpierw próbuję rachować w pamięci zanim wyjmę kalkulator. Lubię łazić. Lubię też posiedzieć w fotelu. Nie wiem co bardziej. To zależy.

Zaparzyłam, przejrzałam pocztę, odpisałam Ciszy i melduję, że się oddalam. Zrobię ze sześć tysięcy kroków. Może jeszcze dzisiaj zajrzę, o ile wewnętrzny świat poczuje imperatyw. Poza tym, tak jak Trełka poświęcę czas paluszkom. Jak to powiedziałaś Kobieta i Kura? Wymodeluję moje zewnętrze tak, żeby odpowiadało mojemu światu wewnętrznemu.

A ja zapytałam, bo sama nie wiem. A właściwie wiem.

Trełko? Jak z Twoim niechceniem? A Tobie co z dzieciństwem się kojarzy?

Zjadłam dzisiaj pyszny budyniowy deser. A budyń kojarzy mi się z dzieciństwem.

Kompletny mężczyzna, Kobieta i Kura, jest także przystojny. Kropka. A piękna kobieta, to piękna kobieta sama w sobie. Czy świat zewnętrzny jest prawdziwszy od wewnętrznego?

A wiesz, Ale Heca, że ja też znam piękną kobietę, która czyta w oryginale Tołstoja, Turgieniewa, Dostojewskiego?

Wzywają. Innym razem o cudowności.

No tak. Piękno tkwi w oku odbiorcy.

Cześć. Tym razem Kobieta i Kura. (Przewrotna jesteś). Prawdą jest, że każdy inaczej widzi piękno i w czym innym go upatruje. Istnieje jednak oczywiste piękno, piękno bez kontekstu.

Ładnie rymujesz Kura i Kobieta. Ze mnie też niezła kura. I chyba kobieta.

Nie, Ale Heca, nie! Wcale lepiej nie wiem. I nie zależy mi, aby rację mieć. No i jestem naiwna jak szlag. A przyjaźń powinna być prosta. Dzień dobry.

Rozrabiara z Ciebie, Ale Heca! Tak trzymaj. Nie zmieniaj się wcale. Po co Ci coś, co nie musi w Tobie być. Nie można mieć wszystkiego, bo gdzie to wszystko pomieścić by można było?

A później pomyślę, w którym miejscu przeciąć

Szukam odpowiednich nożyc. Nie wiem, które wybrać: krawieckie, fryzjerskie, do blachy, do drobiu, a może chirurgiczne? Pomyślę...

Dobranoc