Lady S

O, właśnie zapomniałam dodać kolejnych minusów wsi - wysokie koszty utrzymania całego domu, często trzeba też zadbać o palenie w piecu - ogromne podwórko do sprzątania, ogarnianie żywopłotu, roślin, pielenie, przesadzanie, czyszczenie kostki, zamiatanie liści, odśnieżanie - komary, kleszcze, osy, muchy i inne robactwo na każdym kroku Wydaje mi się, że to mówienie, że "Hałas od zwierzątek i kosiarka to nic w porównaniu do tego co masz w bloku" dotyczy tylko tych zwierzątek, o których mówiłaś. Pieski i kotki. Natomiast gdy pomieszkasz dodatkowo w otoczeniu perlików, indyków, kogutów, kur, owiec, koni i krów to nie ma ani jednej chwili, kiedy coś nie gdaka, kwacze, wyje, beczy, muczy, rży, wrzeszczy, szczeka. Zazdroszczę, jak ktoś mieszka na wsi i faktycznie ma jakąś ciszę.

Introwertyk i artysta tutaj. Zdecydowanie wolę miasto. Większość życia spędziłam na wsi i ja już podziękuję, definitywnie nie da się tego znieść. - ograniczeni ludzie, bardzo prości i często nietolerancyjni, bez wykształcenia - hałas (zwierząt, traktorów, kosiarek) - brak prywatności, każdy Cię zna i o Tobie plotkuje, jak mieszkasz z rodziną to rodzina wszystko wie o wszystkim - często smród (zwierzęta, kompost, gnój) - brak możliwości rozwoju (szkoły mają niski poziom, brak dostępu do kin, teatrów, jedyne co można znaleźć to czasami biblioteki o bardzo ograniczonych zasobach) - brak rozrywek (basen, galerie sztuki, masa rzeczy, która jest w miastach) - brak sklepów z dobrym towarem (nie, na wsi nie ma super warzyw ani owoców, najczęściej wręcz przeciwnie, chyba że sam sobie takie w ogródku hodujesz, nie ma też prawie żadnego wyboru, a o bardziej eko czy wege rzeczach to można pomarzyć, bo to nie istnieje tutaj) Ogólnie meh. W mieście się zakochałam od pierwszego wejrzenia.

Przez większość życia byłam pewna, że kompletnie się nie zgadza, jestem totalnym przeciwieństwem, nie pasuje. A teraz myślę, że doskonale mnie określa, choć nie w powierzchownym sensie.

A zdarza mi się, Stała. Gibkie mam ciało.

Mnie to ani nie dziwi ani nie obrzydza, sama tak czasem robię z wygody, ale staram się nie przy obcych ludziach.

Odmowa to często jest po prostu odmowa.

Też nie rozumiem co to ma do mojej wypowiedzi.

Przez wiele lat depresji miałam bardzo znikome libido. Kiedy się zakochałam to się zmieniło. Dużo endorfin, nowych emocji i libido znacznie się zmieniło. Pomimo że biorę wiele leków. Nawet kiedy się źle psychicznie czułam, chciałam się kochać - zapewnia mi to wiele uspokajających odczuć. Właściwie wtedy przeżyliśmy najlepszy, najbardziej czuły seks. Na masturbacje nigdy nie miałam ochoty.

Nie chcesz nawet dopuścić do siebie myśli, że to Ty możesz tkwić w jakimś onirycznym przeświadczeniu, że wiesz, co jest najlepsze, a się mylisz i może Twoje kanony piękna nie są uniwersalne oraz "właściwe".

I tym, że ktoś jest młody i myśli inaczej, a ja jestem starszy, wiem lepiej i mam rację.

A uważanie, że golenie nóg pozbawia mężczyznę męskości świadczy o beznadziejnym poczuciu własnej wartości i strachu.

Co do męskich nóg to w sumie to samo sądzę. Zarówno nieogolone jak i ogolone mogą być bardzo atrakcyjne.

Ja widzę odwagę by stawać na przekór ...ycznym wymaganiom samców i iść w swój komfort, a nie cudzy. Zawsze szanuję.

Mnie się podobają kobiece nogi z włosami, Tobie nie. To nasze opinie. Ale nie można mówić kobietom, by się goliły, bo inaczej nie są kobiece.

Ta, która chce, obie. Jak się dogadają między sobą.