Czasem mi smutno, gdy mysle o tych, ktorzy odeszli....

i chce mi sie wtedy plakac ztej bezsilnosci, bo nie mam na to zadnego wplywu :(

na to wpływu nie mamy !!

wiem, ale ja przypomina sobie chwile z nimi spedzone i mi teskno do tych osob, a nie zobacze ich nigdy wiecej!!!

zycie....

Nawet nie wiesz jak doskonale Cie rozumiem! Nie mogę sobie wyobrazic tego, ze kiedyś moich najbliższych nie będzie:( W tamtym roku zmarł najlepszy przyjaciel mojego brata (miał 23 lata). Nie mogłam zrozumiec dlaczego?Przeciez we wtorek był u nas, rozmawiał, śmiał się, w czwartek trafił do szpitala, a w sobote zmarł :( (zator płuc). do dzis dnia (w październiku minie rok)zadaję sobie pytanie dlaczego? mój brat ma 26 lat, jest chory (niewydolność nerek), ma dializy, jakiś czas był po przeszczepie (niestety nastapił odrzut). Do smierci jego przyjaciela myślałam (naiwna) za nic mu nie grozi, bo medycyna dzis jest tak zaawansowana, że poradzą sobie z jego chorobą.teraz na każdą wiadomość o tym, że jest w szpitalu bradzo sie martwię, bo wiem, że sa choroby na które nie ma lekarstwa,sytuacje w których najlepsi lekarze nic nie mogą zrobić! ale takie jest zycie (jak juz tu ktoś napisał ) Pozdrawiam!

niestety tak to jest, ale dlaczego czlowiek nie potrafi nic z tym zrobic? nic poradzic? czemu mamy tylko ta cholerna bezsilnosc? a wspomnienia tak bola i tesknota powraca!!!!