Do jakiego lekarza z trzesacymi rekoma? Pomocy!!!!!!!!!!

dzisiaj bralam pozyczke w banku. Musialam podpisac kilka kopii. Boze co ja przezylam:( dzieki Bogu babka na chwile odeszla bo jakby sie na mnie patrzyla to koniec. Sluchajcie ale za mna siedzial jakis facet i czekal w swojej kolejce. Kolejny , pracownik banku kolysal sie znudzony na krzesle i sie na mnie popatrzyl tak zwyczajnie. rece po prostu zaczely mi dygotac. Nie moglam utrzymac dlugopisu w rece. To byla istna tragedia:( Wreszcie polozylam papier na kolanach i podpisalam ale cala dygotalam. Teraz jak mysle ze mam isc do banku i cos podpisywac, to dostaje nerwicy. Nie zawsze tak mam. raz na jakis czas, gdy jem i np ktos sie na mnie patrzy lub cos podpisuje i tez ktos siedzi kolo mnie, szczegolnie w urzedach, bankach:( Pomocy, jestem calkowicie zdesperowana i chce isc do lekarza ale jakiego?

Może neurolog?

do psychologa, wyglada to mna objaw lękowy...lub do internisty zeby wykluczyc inne zaburzenia najpierw

To chyba żarty prawda? Jeśli nie to nie wiem do jakiego lekarza, neurologa, czy psychologa. To nerwica jakaś? Zawsze tak masz? Moze wystarczy się uspokoić

dlaczego zarty? dzisiaj byla istna tragedia, nie moglam opanowac rak:( chcialo mi sie plakac.

wg mnie to nerwica, idz najpierw do ogolnego moze cie skieruje do psychiatry

az do psychiatry?

przestancie z tym alkoholem, nic nie pije.

To pewnie reakcja na sytuacje stresowe, ale proponuję udać się do lekarza rodzinnego. Jeśli nic nie znajdzie, to neurolog. Myślę, że to nic poważnego.

do neurologa!!! moj wujek tez tak ma i poszedl bo bal sie ze moze parkinsona ma ale okazalo sie ze na tle nerwowym i dostal jakies leki :)

Ludzie, neurolog jest od schorzeń organicznych!!!!!! A ty co najwyżej możesz iśc do psychiatry, tylko po co. Będziesz się faszerować psychotropami, bo ci się trzęsą ręcę? Weż lepiej zapanuj nad sobą. I to nie jest głupia rada, o nerwicy wiem prawie wszystko. Koniec końców tylko ty i nikt inny nie może nad ty zapanować. Możesz spróbować chodzić na jogę - ćwiczy koncentrację, równowagę i uspokaja.

Wiesz no, ona jest chyba trochę młodsza od twojego wujka i parkinsona raczej nie ma. Możesz zacząć "dla świętego spokoju" od internisty. Powie ci to samo: reakacja nerwicowa.

Sluchajcie to zaczyna byc smieszne. Gdy mam pelny zoladek, bardzo pelny, raczej rece mi sie nie trzesa. Gdy jestem o jednej kanapce to wrecz cala dygocze. Nie wiem, moze wplyw na to mialo bardzo chamskie potraktowanie mnie przez czlowieka z ktorym bylam wiele lat. Czy to moze miec znaczenie?

a ja cie rozumie . Mam ten sam problem , ale to na tle nerwowym i dużej ilości kawy + papierowy = ciśnienie zbyt wysokie

no niestety nerwice leczy sie u psychiatry ale moze lekarz ogolny tez ci cos przepisze na opanowanie sie

Pociesze cie, że wielu ludzi zmaga sie z tym problemem, wiec nie jestes sama, pracuje w urzedzie i czesto obserwuje jak ludziom trzesa sie rece, kiedy kaze im cos podpisac.

najgorzej jest gdy np ide ze znajomymi i ktos nieznajomy sie dosiada. A tu kawa trafia na stol lub salatka. W tym momencie nie potrafie nasypac cukru do kawy bo trzea mi sie rece, to samo z salatka. Nie rusze jej bo widelec wypadnie mi z rak. W pracy oraz w domu jest raczej ok. Ide do banku, mam cos podpisac,ktos sie na mnie patrzy to dostaje drgawek, Juz kilka osob mnie zapytalo czemu tak sie trzece. jak zapalam papierosa wsrod swoich to tez spokojnie, nie daj boze ktos dojdzie nowy lub jest pewny siebie i patrzy na mnie, ja nie potrafie utrzymac zapalniczki w reku. to bardzo rujnuje mi zycie :(

Ktoś tam nade mną -> Pewnie, że to może być zwyczajna rekacja organizmu na stres (o czym pisałam w pierwszym poscie i co jest najbardziej prawdopodobne), ale może to także być choroba Parkinsona! Przezorny ubezpieczony.

To rzeczywiście reagujesz bardzo mocno emocjonalnie. Idź do lekarza najpierw internisty i powiedz mu to co nam tutaj. Może da Ci skierowanie na badania, może coś Ci dokucza, nie wiem ale jeśłi mówisz, ze trzęsiesz się kiedy jesteś głodna, to może Ci cukier spada albo co, moze coś z ciśnieniem się dzieje i stres Ci dokłada. Trudno tak doradzać kiedy nikt Cię nie zna. Moja rada to iść do lekarza. Mogę Ci jeszcze powiedzieć co mi kiedyś powiedziała jedna pedagog kiedy ja się denerwowałam na egzaminach z prawa jazdy i przez to oblewałam. Powiedziała mi coś w tym stylu że zamiast się denerwować żebym sobie wyobraziła daną osobę np. w bokserkach z jakimiś śmiesznymi malunkami i jak siedzi na klopie i s.a Spróbuj sobie tak, nie musi być to wcale kibel ale jakakolwiek ośmieszająca sytuacja :)

zauważyłam dziwne relacje - kiedy załatwiam służbowe sprawy - jestem 'normalna', dzwonię gdzie muszę, nawet do prezydenta miasta (jestem urzędniczką), w banku , wszystko OK, wszystkie poważne sprawy załatwiam w mig - kiedy jestem pod presją i wiedząc, że muszę to zrobić - bo taki mój zawód Kiedy chodzi o moje osobiste sprawy, nawet najdrobniejszy przelew wywołuje u mnie wcześniej wspomniane "trzęsienia rąk" boję się prawie jak przed wizytą u dentysty .... Nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje ... także dzwonienie w ważnej osobistej sprawie do jakiejś instytucji z domu - również niesie za sobą straszliwe zdenerowanie! Jak mam to rozumieć ? W pracy - jestem w stanie robić ekstremalne rzeczy - dla dobra firmy- nie mam skrupułów, nawet kiedy musze kłamać! Natomiast , kiedy jestem w domu i muszę załatwić prostą sprawę - moją sprawę - dostaję histerii ........ :( jestem załamana :(

egzaminie. :( Normalnmie nie moglam noic napisac, bo nie bylam w stanie utrzymac dlugopisu w rece. A czas lecial. :O To bylo traumatuczne przezycie. Jak jestem wsrod nieznanych mi ludzi to tez mam problem z wypiciem kawy bo tak mi sie trzesa rece. Takze rozumiem Cie i szerze wspolczuje, bo wiem, jak to rujnuje zycie i wiem tez, ze wcale nie mozna (jak to Ci doradzil ktos tam wyzej) nad tym samemu zapanowac. Ta reakcja jest niezalezna od nas, a kiedy starasz sie uspokoic, to jest nieskuteczne, wrecz odwrotnie, jest jeszcze gorzej. Nie mam popjecia jak sobie z tym poradzic, ale jezeli tak bedzie nadal, to nie wyobrazam soebie normalnego zycia wsrod ludzi. Bo przeciez na kazdym kroku jestesmy narazeni na stresy, takie jest zycie.