Powiedzcie skąd wiedzieliscie,że to miłość?

Czy najpierw musieliscie dobrze go poznac powoli czy to byl grom z jasnego nieba?lub motylki w brzuszku?:)

Ja przez tydzien sie spotykalam i wcale nie bylam zakochana (nawet zastanawialam sie czy nie urwac znajomosci) a potem jakos tak nagle na niego spojrzalam i czulam to ze on jest mezczyzna mego zycia.

ja wiedzialam ze to przeznaczenie bo spotkalam Go juz wczesniej w moim zyciu i stad wiedzialam szybko ze to jest wlasnie TO,na cale zycie

wiesz tego sie nie da tak powiedzieć to się czuje..

Zgadzam się z poprzedniczką, to się czuje. Gdy go zobaczylam pierwszy raz pomyślalam, że musi być mój :D Nie zastanawialam się czy jest zajęty, liczylam się tylko ja. Gdy zaczęliśmy rozmawiać poczulam, że znalazlam swoją bratnią duszę, drugą część siebie. Noo i ten stan trwa nadal ;) I to jest chyba milość.

Ja jak go zobaczyłam pierwszy raz miałam dwie myśli równocześnie:tak wygląda mój ideał i to będzie bardzo długa znajomość.Od tamtej chwili wpadłam w taki trans,jakąs taką dziwną przestrzeń gdzie jest tylko on i ja, a reszta toczy się obok i nic nie rozumie,czułam się jakbym była w centrum szczęścia,jakby ktoś mnie zaczarował,byłam jak na haju.Nigdy wcześniej nie przypuszczałam,że można tak się czuć i poczuwałam się bardzo bardzo obdarowana przez los.

ja tak smo jak agnesina :)

jakoś nie wierzę w miłość a od pierwszego wejrzenia :O to już w ogóle feromony i wygląd :D

bo bylo wypisane na dloni-na glupie pytania glupie odpowiedzi

Jak zobaczyłam jego uśmiech, sposób bycia, że nadajemy na tej samej fali i poczułam ten magnetyzm. To był moment, jeszcze nie znałam go za dobrze z charakteru.

Po kilku tygodniach wiedziałam, że to jest ktoś na całe życie (na szczęście on też to czuł...;-))) ). Nadmienię, iż w odniesieniu do mojego poprzedniego faceta, po 2,5 roku dalej tak nie byłam tego pewna. I zerwałam. I to jedna z najlepszych decyzji w moim życiu.