Paraliżujące uczucie beznadziejności

Witam.Postraram sie szybko i zwiezle okreslic moj problem.mam 22lata,w liceum zaszlam w ciaze,nie skonczylam szkoly.moja cora ma 3lata.ja nie pracuje,moj maz.chcialabym isc do pracy bo mam dosc siedzenia w domu i uzalania sie nad soba,ale boje sie wszystkiego i wszystkich.ze nie dam sobie nigdzie rady,to jest takie silne ze nawet nic nie szukam.boje sie nawet myslec o tym ze bede musiala wejsc w towarzystwo nowych obcych ludzi i zaczac pracowac bo mysle ze nic nie potrafie.niewiem co mam robic.a jesli jakims cudem uda mi sie przelamac to isc do pracy czy do szkoly czy niewiem juz sama.ma ktos tak jak ja,sczegolnie pytam o mamy ktore zasiedzialy sie w domu i przestaly wierzyc calkowicie w siebie:(

Kochana, im dłużej siedzisz w domu, tym ten stan będzie się pogłębiał, a ty będziesz bardziej 'dziczała'. Proponuję znależć sobie dobrego psychologa i przełamać fobie nowej pracy właśnie pracując!Co masz do stracenia? Wiem, że będą cięzkie momenty, zaciskaj wtedy zęby i krocz do przodu z uniesioną głową.

ze wzrokiem dumnie wbitym w ziemię :D