po wielu latach jestem bezrobotna

Wysobrazcie sobie ze miałam wykształcenie, ładna byłam, wygodna, uczynna, pracowita.....i stało sie. Jestem na wypowiedzeniu.I ta piekna, umalowana, zadbana babeczka codziennie rano chodzi po bułki a inne kobiety mają praacę, nie maja studiów, sa brzydkie, były niewykształcone, zapuszczone....a teraz ja do nich dołączę. Pójdę na zmywanie talerzy, albo do sprzątania- bo takich ofert jest pełno. Spotkam sie przy miotle z kolezankami ktorym nie chciało sie nigy uczyc a ja byłam dla nich bogata wykształcona modeleczka, z mozliwościami, ze studiami....i skończyłam na ich poziomie. Az mi wstyd. Na szczęscie jest mąz i mam na te bułki-jakby go nie było- uwierzcie - załamałabym sie i chyba na ten zmywak bym poszła. Oczywiscie wczesniej nie zarabiałam duzo-ale było naopłaty. A jak u was z praca?

mąz da mi kase to pójde kupię bułki,ale sama nie mam ochoty ich nawet jesc, czuje sie niepotrzedna,jak pasozyt.Z braku kasy sama sobie depiluje włosy penseta, nie chodzę do fryzjera, nie farbuje włosów, nie wstaję tak rano, nie myje się, nie maluje sie tak jak kiedys..bywaja takie dni własnie ze chodze po domu w piżamie niedoczesana, niedomyta. Bo niby gdziemam isc? po te bułki to raz na jakis czas ide. Brak celu.

skoro jestes taka wykształcona to weż sie za siebie i zacznij szukać pracy to nie koniec świata ze jedna straciłaś ciesz sie tym że masz męża który daje ci na bułki i przestań z siebie robić sierote

to co mąż załatwił ci ta prace czy co?? szukaj pracy kobieto co to jedna praca na świecie??!!

a może do urzędu pracy?? albo po gazetę szukać nowej pracy??

tam mi było dobrze ,ale mój alfons powiedział ,że czas na nowszą generację dziewczyn :(