Przyjaciółka mojego chłopaka mnie nie lubi. Ja jej też, ale boli mnie to...

Ona jest taką "perfect girl". Śliczna, zgrabna, z dobrego domu. Pisze wiersze, rysuje, chodzi na imprezy, ma fajnego chłopaka i masę znajomych. Jest dobra we wszystkim, wszystko, czego się tknie jej wychodzi. i myślę, że jest naprawdę w porządku, ale życie ją trochę rozpuściło... Ja mam niewiele. Ani specjalnej urody, ani talentów, ani pieniędzy. Za to dużą wiarę w ludzi i optymizm. I od jakiegoś czasu mojego M., który jest najlepszym człowiekiem, jakiego znam i z którym jest mi cudownie. A ta jego kumpela jest zwyczajnie o mnie zazdrosna, bo nie jest już połową jego świata, a przy tym ewidentnie wydaje jej się, że nie jestem dla niego i dla jej towarzystwa dość ładna, dość przebojowa...To tak strasznie boli, bo wiem, że przy odrobinie jej dobrej woli mogłybyśmy się zakumplować. A tak to jestem w jej towarzystwie onieśmielona i raczej unikam kontaktu, przez co, jak mi się wydaje, wychodzę na mruka i ona ma tym lepszy powód, żeby źle o mnie myśleć. M. tego nie zauważa, on kocha nas obie i jest tą miłością zaślepiony totalnie. Ale boję się, że w końcu ona ze mną wygra i on mnie rzuci, bo w końcu dziewczyny można zmieniać często, z przyjaciółmi już gorzej... Kurde no...

a ty musisz byc przez wszytskich lubiana bo....? jak cie rzuci to cie rzuci strac ten czas kiedy jestescie razem na banie sie ze cie rzuci :p