mam bulimie od ponad 2 lat i juz...

dalej nie moge. Zrozumialam ze zaszlam za daleko, ze dalej nie dam rady. Ze to niszczy moje zycie, ze przez to odwrocilam sie od innych, oklamywalam i zamknelam sie w sobie. I wiem, ze sama z tym nie skoncze... Gdzie w tej sytuacji sie zwrocic? czy uda mi sie ukryc to wszystko przed mama? Mam 20 lat, ale mieszkamy razem...jakby ona sie dowiedziala prawdy to by tego nie zniosla...zalamalaby sie, myslalaby ze to jej wina itp... prosze doradzcie mi co robic...bo wariuje juz...:(

ja glodzilam sie 5 lat... z fajnej normalnej dziewcyzny stalam sie kościotrupem, ojciec sie klocil mama płakala, nie pomoglo... na szczescie w pore sie ocknęlam, zrozumialam ze robie krzywde sama sobie. Teraz to ja placze ze swoim zachowaniem skrzywdzilam swoich najblizszych, nie chce pamietac o tym co bylo, zyje dla siebie..

rgehonl;hklnhmghhkl;m

wyjdziesz z tego ale sama musisz tego chciec, ja wyszlam z tego bo sie przestraszylam gdy zobaczylam w lustrze swoje przeswitujące kosci a wczesniej tego nie widzialam. To jest choroba psychiczna!

ale ja chce z tego wyjsc! Tylko nie wiem od czego zaczac...do kogo sie zwrocic o pomoc...mam isc do przychodni do psychologa? nie wiem.. i ile mnie to bedzie kosztowac..i czy musze powiedziec o wszystkim mojej mamie...