2 facetów na tapecie - porównanie.

Jestem na zakręcie życiowym. Moje serce i rozum zupełnie się rozminęły, nie wiem co dalej i chyba pójdę skoczyć!! facet nr 1: 26 lat, PW lądówka skończona na 5, 5 lat razem byliśmy. PLUSY: Duże perspektywy rozwoju, facet trzeźwo myślący o życiu (czasem jego realizm mnie przeraża), konkretne plany życiowe (ślub miał być w czerwcu nastepnego roku, teraz kupuje samochód, własne mieszkanie w wawie). Inwestuje w siebie - angielski, staże zagraniczne, wyjazdy, inne dziewczyny mu nie w głowie, nawet porno nie lubi bo mówi że to głupoty, jestem - byłam jego pierwszą poważną dziewczyną. MINUSY: mam wrażenie że jego myślenie jest bardzo prostolinijne, nie rozmawiamy ze soba ostatnio na tematy inne niż "bo w życiu trzeba walczyć", kupuje mi rzeczy przydatne a nie romantyczne (kwiatek?a po co? pójdziemy do KFC..), no i może to szczegół ale nie porafi się wysłowić (przyszłem, wzięłem...).. facet nr 2: znam o tydzień, 24 lata, pracuje za taką samą stawkę jak ten powyższy ale nie ma wykształcenia. PLUSY: świetnie mi się z nim gada, ze spotkań wracam jak na skrzydłach, złapaliśmy wspólny język, te same rzeczy nas śmieszą i interesują, jest duszą towarzystwa, baardzo zadbany, ma jakieś ciepło w oczach MINUSY: ciężki dojazd do jego miejsca zamieszkania, poza spotkaniami nie kontaktujemy się ze sobą, mam wrażenie że jak z nim jestem to nie może oczu ode mnie oderwać,a jak już sobie pójdę to nie interesuje się moimi losami.. W kropce jestem.

skoczyc kobieto jestes jebnieta, ciesz sie ze masz wybor a jak ci zaden nie pasi to zostaw obu i czekaj na tego jedynego

mysle ze musisz poznac jeszcze trzeciego kandydata ale ktory zarabia najwiecej i wtedy nie ebdziesz miec juz tylu dylematow

bilans robisz? facet nie zarówka - nie wybiera sie go tak, zeby swiecil dluzej za mniejsza cene

ale tu nie o kasę chodzi... to jeden z moich punktów porównania - ale finansowo stoją na tym samym poziomie.. zresztą sama zarabiam i mi na waciki wystarcza..

buhhahha jej na waciki starcza.No tak reszte to facet musi zapewnic ksiezniczce?

na wszystko mi wystarcza.. generalnie o tle materialnym napisałam po to żeby zakreślić charakter obydwu. Pierwszy się rozwija, ale tylko kasa mu w głowie. Drugi nie ale jest romantyczny...

zabraklo: jednego kocham bardzo, a drugiego bardzo

a wiesz co ja ci powiem? trzeba miec nasrene w glowie zeby pytac obcych ludzi o rade w tej kwesti.Co to sama nie umiesz podjac decyzji?

Napisalas ze drugiego znasz tydzien?

myślę, że ktoś patrzący z boku może na to spojrzeć obiektywnie. Z jednym dopadła mnie stagnacja, a z drugim poczułam wyzwanie.

tak tydzień. tydzień interesujących rozmów.

wybrałabym opcję nr 1. Za pięć lat może się okazać, że ten drugi, to jednak nie ten. Pierwszego już znasz, cenisz. W życiu tak naprawdę trzeba wybierać mniejsze zło, bo facetów idealnych nie ma.

No to mam wrazenie ze w ogole go nie znasz i moze sie okazac, ze Cie jeszcze zadziwi... Na poczatku kazdy potrafi ladnie sciemniac. Zweryfikuj z rzeczywistoscia

Dziękuję za poniedziałkowe poprawienie humoru, jesteś BOSKA w swoich dylematach :)

1-wszego, a'popos 5 lat jestes z facetem i jeszcze nie nauczyłaś go mówić po polsku?

dzięki wanta.. zrobiłam sobie przerwę od każdego z nich.. ale właśnie bardziej ciągnie mnie do tego drugiego, choć już nie śpię trzecią noc bo czuję że jednak zraniłam pierwszego który mi ufał i planował ze mną życie, jestem zła..zła kobieta ze mnie jest

Doprawdy, niestety w tej kwestii jest niereformowalny. Nawet czasami mówi k-erownik, k-ełbasa..

:D może on ma słuch uszkodzony:D

może ;S

a którego nie wstydziłabyś się przedstawić rodzicom, znajomym?

daje sobie dwa dni na decyzje, a teraz wstaje z łóżka :D

pierwszego znają, nawet bardzo dobrze. co niedziela na obiadku, jakieś meble poskłada, ścianę umaluje.. jego rower stoi u mnie w garażu.. wszyscy planują już wesele.. dzieciaki uwielbiają.. drugiego nie wstydziłabym się przedstawić, z tym że musiałabym poczekać żeby się odzwyczaili od pierwszego :) tylko bałabym się sytuacji gdyby moja 3 letnia bratanica spytała"ty jesteś nowym wujkiem?"

teraz zachowuję się jak zakochana małolatka, wszystko mnie cieszy, oczy mi się błyszczą, nie chcę jeść , spać, wszystko wydaje mi się takie piękne i kolorowe.. a jak wrócę do '1 to będzie jak było. Szczęsliwie, ale bardzo przewidywalnie.

Nigdy nie myślałam, że może to się tak zakończyć i to za moją decyzją. Nie chcę żeby cierpiał.. Nie chcę go krzydzić.. Mi się uda, ale on? Tak bardzo mi szkoda że mu to robię.. Poznałam kogoś, swieże wyzwanie, a może po prostu nowa sytuacja. Zupełny spontan.. Zupełnie rozluźnienie planów życiowych, przecież miał być ślub, przecież miało być 100 la 100 lat...