Kto z was ma dzieci i żałuje? - prosze o szczere odpowiedzi

Wiem,ze wszyscy sie roztkliwają, jak cudownie mieć dzieci i jaka to pociecha. Ja powiem tak: mam dzieci, konkretnie dwoje, ale okropnie żaluję. Każde poszlo juz własciwie swoją drogą. A ja jestem sama. Mąż ma swoje sprawy, dzieci swoje. Wszyscy są obcy. Zupełnie. I chociaż zawsze dbałam, zeby było rodzinnie i ciepło, to i tak na niewiele to się zdało. Zmarnowala sbie zycie.

Zajebiste jest wręcz pojęcie dzieci u ciebie. Nie ma jego w ogóle ! Jakby nie istniały ! A tu nie chodzi o męża, czy twoje życie osobiste, ale o dzieci. Nie kochasz ich bo jakby tak było, to nie pisałabyś takich głupot. Dla dzieci chociażby życie może nabrać barw a ty myślisz tylko o sobie.

faceci nie maja pojęcia ile kobiety poświęcaja dla dzieci i dla takich frajerów jak ty...tyle ,ze potem zostaja same ,bez emerytury na starość ,bo całe zwoje żyzie wychowywały dzieci i męczyły się ze swoimi facetami

gadasz bzdury. Czyli co? żyję po to zeby zyc dla dzieci? a co z moim życie, ja tez mam swoje zycie. Co ja jestem męczennica jakas? Idiota.

ciekawa z Trójmiasta ile masz lat ,jakie duże są Twoje dzieci?

Aha. To niby ta dwójka, to wpadka ? Nie wiedziałaś co robisz ? A teraz lament bo masz 2 dzieci i przegrałaś życie ? Pytam: czy żałujesz, że masz dzieci ?!

-liwą kobietą ....bo nie wypisuje sie takich rzeczy po latach jak dzieci poszły w swoją strone ,ŻE ŻAŁUJE!!!

jato żałuję że się nie postarałam kiedy miałam taką mozliwość... :O

a to ze wszyscy sa w rodzinie obcy dal siebie zupełnie to uwazasz,ze czyja zasługa?! bo chyba nie dzieci ....nie potrafiłas stworzyć im właściwych warunków i prawdziwego ciepła i dlatego szukają tego gdzie indziej ....

Ja żałuje, ze mam dzieci. gdynym mogla cofnąc czas niegdy bym sie na nie nie zdecydowała. Zabrały mi moją radośc życia, siły i czas. Okazaly się niewdzięczne, choc zawsze je kochałam i dbalam o nie. Jak były małe bez przerwy płakały i dokazywały, zaczęłam wtedy chorowac na serce, potem gdy dorastały dały sie tak we znaki, ze nie do opisania. wreszcie jak dorosły - wyjechaly , kazde w swoją stronę. Nie wiem, moze za duzo milosci im dałam, ciągle mi sie przypomina film "Ballada o januszku". Teraz są mi obce. Calkowicie. Zupełnie nie interesuje mnie co się z nimi dzieje. Sa jak obcy ludzie. Syn jest w USA, corka w Kanadzie. Ja mieszkam z przyjacielem pod Wrocławiem i pierwsz raz w życiu jestem szczęsliwa, pierwszy raz ktos o mnie mysli i o mnie dba. Jest dla mnie dobry. Zasłużyłam na to. I ciężko na to zapracowałam.

ja mam 2 dorosłych synów i nie wyobrażam sobie zebym nie wiedziała co sie z nimi dzieje ! Jeden jest zonaty a drugi nie ...całe nasze życie rodzinne to wzajemny szacunek i miłość i nie NIGDY NIE ŻAŁOWAŁAM ZE MAM DZIECI !

g ó w n o wiesz...nie pojmujesz ,ze ktoś moze mieć inne zdanie na ten temat niż ty niech sobie dzieci żyją ,ale jakbym miała sie zdecydować na nie jeszcze raz...nie zrobiłabym tego!!!!

do straszne co tu piszecie - dlatego na dzieci powinny się decydować właśnie takie osoby jak TY

Ja żałuję, że miałam dzieci. Nikomu nie zyczę tego co przeszłam. Najgorszemu wrogowi nawet. To był najwiekszy błąd mojego życia. Nigdy nie chcialam miec dziec, ale presja rodziny i męża sprawiła, ze miałam. Myslalm,ze instynkt sie pojawi, ale nic z tego. Dzieci zawsze były mi obce. Nigdy do nich nie przywykłam. Pierwsze dziecko zmarlo przy porodzie, więc sie praktycznie nie liczy, drugie jest dzis dorosłe i nie urzymujemy kontaktów. Na szczęscie.

Chodzi mi o samo podejście do dzieci. Niczego winne nie są. Jakby się czuły czytając to, co matka pisze teraz na kafe ?!

dorota - nie utrzymujecie kontaktów - patologia.

Ciesze się,ze ktos poruszyl ten temat. Ja nigdy nie lubiłam dzieci i to się nie zmieniło. Nawet w stosunku do swoich.Mam dwie corki blizniaczki, dzis sa juz dorosłe,ale nigdy nie umialam z nimi znalezc wspolnego języka, Tak naprawde liczyl sie dla mnie tylko mąż, najlepszy przyajciel i najbardziej kochany czlowiek jakiego znalam. wstyd sie przyznac,ale marzylam,zeby dzieci szybko dorosly i poszly na studia do innego miasta. Potem jak to sie stalo - nastapily najpiekniejsze lata mojego życia, anszego zycia. Jak jedna wrocila bez pracy, a zaraz potem druga malo nasz szlag nie trafil. Mąz mial wypadek kilka lat temu i zginął. Teraz jedna z corek mieszka ze mną i swoim dzieckiem, a mnie szlag trafia,ze chyba nigdy sie jej nie pozbęde.

A teraz kochane mamusie przenieście się na wątki kobiet oczekujących na dziecko. Brak mi słów.

migotka z zielonego lasu - żal mi ciebie. Spaliłbym cię na stosie od razu.

Tyle na kafe samotnych matek z dziećmi. Niech przeczytają, jakie podejście mają zwyrodniałe matki.

co piszecie. Moje dorosły i poszly w swiat ale ja sie ciesze ich szczesciem, zreszta zawsze mialam i mam z nimi cudowny kontakt. Fakt, ze sie bardzo przykladalam do wychowania, nigdy jednak nie zapominajac o dbaniu o swoj rozwój, swoje pasje. Nie moglabym powiedzic, ze sie dla niech poswiecalam, choc dalam im mase czasu - ale to nie bylo poswiecenie, tylko przyjemnosc. Dlatego nie czekam na "odwdzieczanie sie", tylko licze na ich normalny, przyjazny stosunek. Zreszta od pokoleń w mojej rodzinie relacje rodzice - dzieci byly swietne, wiec moze to wychowanie i obserwacje starszych.

Ja nie chce miec dzieci. Mam juz 31 lat, ale nadal nie mam instynktu macierzyńskiego. Nędza! Brzydzą mnie dzieci, ślinią się, pierdzą, srają, ciągle płaczą i absorbują uwagę. I jeszcze to ryzyko, ze będą niewdzieczne.

edek 111 typowy katolik, dla którego pambuk każe nienawidzić inaczej myślących. Co ci jeszcze każe twój pambuk? Rzucac kamieniami w tych, co nie biegaja co niedziela do kosciola?

Marzena pisze :dzieci, ślinią się, pierdzą, srają, ciągle płaczą i absorbują uwagę Takie 31letnie tez? Przeciez ty tez jestes wciąz czyims dzieckiem. Dziecka sie nie ma tylko na rok.

Współczuję Wam,że żałujecie w życiu dzieci... Tym bardziej jest to przykre,że wszystkie macie zdrowe i pełnosprawne dzieci.............................. Dla mnie moja mama i mój tato a kiedyś (już nie żyją) także moi dziadkowie to mój świat i wspaniały dar miłości jakim mnie obdarowywali. Dzisiaj mam synka,którego również baaardzo kocham.

ja nienawidzę dzieci, bo: - pierdzą, - śmierdzą, - są niewdzieczne, - głośne, - płaczliwe, - samolubne, - srają i leją w majty, - drogie w utrzymaniu, - kradną czas, - kradną miłość miedzy rodzicami, i jeszcze sto innych rzczy, o których nawet mi sie nie chce pisac Na szczęscie usunęłam swoja ciążę i mogę oddychac czystym powietrzem.

kurwa :( i gdzie tu sprawiedliwość?? ja oddałabym pół życie żeby móc mieć dziecko i nigdy go nie będę miała, a tyle kobiet ma dzieci i nie widzi w tym nic dobrego kurwa, kurwa, kurwa a tak a propos - rozumiem, że można nie chcieć być rodzicem... i myślę, że takim ludziom, którzy mają dzieci nie chcąc tego musi być strasznie ciężko... zawsze jest ciężko, kiedy robi się coś wbrew sobie :-o

częśc tych oczekujących matek też będzie miała dość dzieci!!! teraz jeszcze nie wiedzą jak one potrafia być wredne!!!! no i edziu....brawo za tolerancję!!!!!!!!! no i ...gdyby ktoś wiedział ,że wchodząc do wody się utopi ,to by do niej po prostu nie wchodził..... gdybym wiedziała ,jak dziueci potrafią dokuczyć i być wredne to zdecydowanie nie zdecydowałabym się na posiadanie poptomstwa

och bardzo żałuję!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ja żałuję. I to bardzo.