myślę, że mam poczatki borderline....

...mieszkam za granicą, nie wiem co robić. wczoraj myślałam, że naprawdę oszaleję... mam ślady na rękach po lekkich nakłuciach.. boję się siebie.. poza tym napadają mnie ostatnio paranoiczne myśli..wymyślam historie,które się nie zdarzają, widzę i wierzę w rzeczy,które nie mają tak naprawdę miejsca.... proszę, pomóżcie. :(

up

przez internet nikt Ci nie pomoze. Jesli potrafisz swobodnie porozumiewac sie w jezyku kraju, w ktorym mieszkasz, to polecalabym wizyte u lekarza, by Cie skierowal do specjalisty.

Psychiatra. Tu nikt Cie nie pomoże, jeśli to jest prawda. Tyle na ten temat.

"widzę i wierzę w rzeczy,które nie mają tak naprawdę miejsca.... " skąd wiesz ?

haluny to to raczej nie są..... wymyślam na przykład historie o swoim facecie, które nie mają miejsca...wkręcam sobie wiele rzeczy i to narasta... czasem mam wrażenie, że już jestem na skraju szaleństwa. czytałam ostatnio trochę o borderline i... poczułam się tak, jakbym czytała o sobie. też robię sceny partnerowi - jestem wtedy bardzo niemiła, mówię rzeczy,których tak naprawdę nie myślę,ranię go, a po chwili potrafię być słodka i kochająca... chcę go opuścić, bo boję się, że on pierwszy zostawi mnie.... są dni kiedy jestem w miarę spokojna, ale to pozory... tak bardzo się boję..

szukajac pomocy na wlasna reke robisz sobie wieksza krzywde - identyfikujesz sie z ta choroba, bedziesz wmawiac sobie kolejne objawy az naprawde wystapia idz do specjalisty bo to moze poprostu jakies paranoiczne leki czy nerwice

Epizody paranoidalne.. To jeszcze nie borderline ;) Najwazniejsze to nie panikowac, porozmawiaj z kims zaufanym o tym, co sie z Toba dzieje. Popros, by Cie pilnowal, przebywal z Toba i obserwowal. A pozniej lekarz. Nie ma co panikowac od razu..

widzę i wierzę w rzeczy,które nie mają tak naprawdę miejsca.... więc taki paradoks powstał :) z twoich wypowiedzi wynika,że zdajesz sobie sprawe z tego że to niema miejsca że to jak by nie do końca urojenie jeśli nie możesz porozumieć sie w kraju w którym jesteś z psychiatrą to może warto wrócić do domu i zadbać o siebie ? możesz też zamówić wizytę on-line z psychologiem za pomocą skypa A najlepiej napisz jeszcze na forum psychologicznym tam są osoby z wiedzą i doświadczeniem,będą wiedziały jak Ci pomóc pozdrawiam :)

mieszkam w niemczech. dopiero się uczę niemieckiego. angielski umiem bardzo dobrze.. może spróbuję znaleźć specjalistę,który mówi bardzo dobrze w tym języku... albo polskiego lekarza.. bardzo się boję. i wstyd mi. ostatnio też myślę o sobie, że jestem bardzo brzydka. (choć podobno jestem ładna) nie mogę zobaczyć obiektywnej siebie.. trudno to opisać... wiem, że brzmi głupio, ale to tak jakbym samej siebie nie poznawała, jakbym sobą gardziła...

A nie rzucił Cię facet, że takie zaniżone poczucie własnej wartości masz? Masz w ogóle znajomych w Niemczech? A jak się w pracy czujesz? DObrze, czy może też się stresujesz, czujesz się niepewnie? Kilka rzeczy mogło się nałożyć na siebie i stąd Twoje problemy..

bardzo wam dziękuję.ostatnio odpycham ludzi od siebie. za wiele od nich wymagam.. dziękuję wam bardzo raz jeszcze. wiem, że zaprzeczam sama sobie... ale tak się ostatnio dzieje. są we mnie jakby dwie przeciwstawne osoby, które ze sobą walczą.... pomysł z psychologiem na skypie - nie wiedziałam, że to możliwe.. super pomysł. bo chyba najlepiej będzie, jeśli będę mogła mówić w języku polskim.

Hej. Ja też przeszedłem przez borderline i powiem szczerze, że już prawie z tego wyszedłem. Jeśli chcesz pogadać to pisz: play-dead@o2.pl

mam faceta od kilku miesięcy. jest naprawdę dobry dla mnie. troszczy się, kocha.. a ja ciągle myślę, że na niego nie zasługuję. że on jest taki idealny, a ja taka pełna wad... w pracy w miarę ok. gorsze i lepsze dni.. może z ludźmi mam trochę problemów, bo czuję się czasem zagubiona... inna. niezrozumiana. i to się pogłębia. a mam już prawie 27 lat..

Borderlajner - napiszę. dziękuję. potrzebuję chyba jakiegoś kopa, by w końcu iść do lekarza i usłyszeć diagnozę... ile bym dała, żeby to nie była choroba psychiczna. to mnie zawsze najbardziej zawsze przerażało - stracić kontrolę nad własną psychiką..

nie.. wszystko z Tobą ok :) Uwierz mi, ze zadna powaznie chora psychicznie osoba nie ma swiadomosci tego, ze cos z nią nie tak ;) to chyba zwykle przemęczenie u Ciebie, moze stres związany z nauka jezyka.. 3mam kciuki i mam nadzieje, ze bedzie wszystko OK!

DearMissJC - dzięki, też chcę w to wierzyć. bardzo.. boję się stracić bliską mi osobę, bo zawsze traciłam przez swoje wyskoki... teraz tak nie chcę. ale czasem trudno mi się kontrolować. a do lekarza się udam (lub napiszę na skypie). tak dla świętego spokoju. borderlajner - wysłałam ci maila.

aleeeeeeeeeeeeeeee podszyw

znaczy sie prowokacjia pomylilem nazwy

A co zresz? NIe zryj tyle slodyczy i wiecej warzyw. Choroby pscyhiczne maja podloze somatyczne, biora sie z zaburzen. W innym wypadku sa to opetania.

to nie prowokacja. niestety. żrę (lub dla bardziej kulturalnych jem) to, co wszyscy. żadnych odchyłów w tę stronę od normy. :]

za pisanie schizofreMia zdychaj w męczarniach!