Wyznam wam przykrą prawdę...

Jestem uzależniona od internetu Od pudla, kafe, maili... :O

Nie łam się, ludzie miewają większe problemy :) A próbowałaś zrobić sobie np. "dzień bez komputera" tak na próbę?

Nadmieniam też, że w celu oczyszczenia zwojów mózgowych w lewej półkuli, w każdą sobotę rytualnie pożeram czekoladowe krucyfiksy, które wyrabiam w piwnicy przemysłem własnym przy mdłym świetle knota zamoczonego w foczym łoju.

Jak to? Dzień bez komputera????????? Chybabym umarła :O Komputer mi potrzebny... Ale ok, zrobię sobie dzień bez kafe, pudla i innych takich bzdur. Dzięki za radę A teraz spadam spać :)

no to u mnie nie tak zle, ja uzalezniona jestem tylko od kafe :D

Jeżeli komputera nie używasz jako narzędzia do pracy, tzn zarobkowo, to spróbuj zrobić sobie "odwyk" od niego. A jeżeli używasz go w pracy, to po powrocie do domu komputera po prostu nie włączaj przez jeden dzień-taki trening silnej woli odzwyczai Cię troszkę od wirtualnej rzeczywistości i pozwoli znaleźć sobie np. bardziej kreatywne zajęcie :) pozdrawiam i trzymam kciuki za Ciebie!

Dziękuję :) Ufam, że Twoje energie mi pomogą :) A teraz, by dalej w tym nie tkwić, zamykam przeglądarkę i idę spać... Tylko jeszcze maile sprawdzę :O

http://f.kafeteria.pl/temat.php?id_p=4095591

ja kiedyś oblegana przez znajomych, dusza towarzystwa ... od 3 lat nie mam nikogo do kogo mogłabym gębę otworzyć, mój dzień wygląda tak : kibel , komputer, lodówka, kibel, komputer. nic nie robię, nie prowadzę żadnego życia towarzyskiego , nikogo już nie znam, po 3 latach już nikt o mnie nie pamięta, a jeśli nawet to ja uciekam od niego/niej patrze w tv na programy, na filmy jak ludzie ŻYJĄ, nie wegetują, żyją pełnią życia, na całego!! I wczuwam się patrząc w ten cholerny telewizor, że jestem tam, jakbym żyła ich życiem. Kończy się show w tv , a ja siedzę na fotelu wracając świadomością do dupnej rzeczywistości , przypominam sobie kim jestem, jak wygląda moje 'życie' , smętnie zawlekam się do kuchni po kolejną niedobrą herbatę , siadam przed kompem, nadal z tą samą wielką doliną co zawsze i wielkim żalem w sercu do samej siebie.

czy Ty piszesz o mnie?Moje życie podobne jest do Twojego.Zajrzyj tu jescze.Może pogadamy.Do jutra.