ładna buzia z resztą gorzej...

Mam 22 lata i ogólnie jestem uważana za naprawdę ładną dziewczynę. Twarz bez jakichkolwiwek większych mankamentów. Problem zaczyna się niżej...Piersi- pełne rozstępów, brzuch i uda też. Początki choroby żylakowej, cellulit. Jestem zgrabna 178cm wzrostu i 63 kg. Mam duże powodzenie...niedawno poznałam faceta z, którym chyba chciałabym być. On twierdzi, że bardzo się zaangażował, że cudownie spędza ze mną czas. Ale ja boję się, że kiedy zobaczy mnie nago ucieknie gdzie pieprz rośnie...

Dodam jeszcze, że mam nienormalnie niskie poczucie własnej wartosci. Często czuję się jak gówno. Kiedy wyobrażam sobie, ze jego była dziewczyna nie miała takich defektów, chce mi się wyć.

A może jego była nie miała tak ładnej twarzy, jaką masz ty? Lepiej sie poczujesz, jesli wyjdziesz z zalozenia, ze on tez skrywa cos nie do konca...powiedzmy...dorodnego:D

acha zapomniałam napisać ze mam piękna cipkę-bułeczkę.

Przezabawne podszywaczu:P Czasami zastanawiam się czy w ogóle w to dalej brnąć. Boję się, że on mnie zrani, spojrzy z niesmakiem itp... Niewyobrażalne dla mnie jest przestać być ideałem...

a moze ten facet bedzie widzial w Tobie troche wiecej niz tylko rozstępy lub ich brak, co??... rozstepy można leczyc swoją drogą.

może ich nie zauważy..? :D jakby co: są specjalne kosmetyki do makijażu ciała... wiem, że rozstępy są lekko wyczuwalne w dotyku.. ale może akurat jemu się spodobają? :D będziesz dla niego wyjątkowa i jedyna w swoim rodzaju! :)

oj daj spokój..ja tam jak wychodziła za mąż za ciekawie nie wyglądałam:) w biodrach ponad stówa a w biuście miseczka B. Dopiero po antykoncepcji hormonalnej wymiary się "odkręciły":D ale dla męża i tak byłam i jestem piękna.A mój mąż też mnie poznał i też ze sobą chodziliśmy, i też miałam takie obawy-jak się okazało nie potrzebnie.Najbardziej sexy jest pewność siebie:) życzę powodzenia:)

Tylko jak sie nauczyć tej pewności siebie? Póki mogę flirtować z facetami to ją mam- wiadomo. Ale w normalnym związku czuję się narażona na krytykę, słaba i czasem sama ze sobą wariuję... Ja wiem, że to nie jest normalne, ale strasznie się boje braku akceptacji.

Może któraś z was poradziła sobie sama ze sobą?