jak poradzić sobie z nieznajomością ojca?jak zbudować tożsamośc bez korzeni?

cześć pomyślicie że z księżyca się urwałam że zakładam temat na tym forum:uczucia ale uczucia mogą być przecież dla mężczyzny jako męża , kochanka czy ojca, tak? w moim przypadku to jest ojciec którego nigdy nie poznałam i chyba już nie poznam..... mam 30 lat to co teraz napiszę to tylko słuchy od rodziny nie od matki niestety: moja matka mając 24 lata urodziła mnie z kompletnej przygodnej zauroczonej wpadki z mężczyzną który już miał rodzinę, roczną córkę i chyba szukał odskoczni..... matka unosząć sie wielką dumą nie chciała nic od niego, nawet nazwiska dla mnie(w akcie urodzenia wpisane fałszywe dane ojca, niby imię się zgadza... Adam)-niewiadomo? podobno ojciec mnie widział, byłam podobna jak kropla wody do niego mam brązowe oczy ciemną karnacje a matka ciemny ląd i zielone oczy więc te wszystkie cechy mam po nim, ale jak zajrzał do wózka stwierdził że nie jestem jego, chociaż w tej samej chwili moja ciotka powiedziała do niego: 'nie wyparłbyś się jej' ale co z tego chyba ostatni raz wtedy mnie widział i ani matka go więcej nie chciała widzieć ani on więcej nie nalegał miał swoją poukładaną rodzine a ja wielka 'gówniana przeszkoda z wpadki' moja matka na ten temat nie rozmawia, twierdzi że nie pamięta i że to nie moja sprawa z kim ona miała kontakty, kłóciłyśmy się o to miliony razy naprawdę poważnie, ona się zaparła i koniec, ja dla dobra sprawy utrzymuje z nią kontakt chociaż wiem że jak ruszę ten temat koniec z naszymi relacjami, mam do niej ogromny ża, l że jestem półsierotą od urodzenia a ojczyma którego mam nie życzyłabym nikomu, na dodatek mam jego nazwisko żeby się nie wyróżniać z 'tłumu' mam przyrodnie rodzeństwo z mamy strony ale wiem że z ojca strony też jest, strasznie ciężko żyje mi się bez znajomości mojej połowy tożsamości, mam dziec,i one nie znają przecież swojej połowy drugiej rodziny, ja nie mam ojca , one dziadka ,baci, itd. a tych co są to pożal się boże.. ciężko mi ułożyć życie bez swojej tożsamości, nigdy nie miałam ojca w swoim życiu u którgo mogłabynm usiąsc na kolanach, nic, mam tylko matkę z która trzymię obłudne kontakty.. matka kiedyś wypomniała mi że mam się cieszyć że mnie nie usunęła ... ale ja myśle że powinna mnie jednak usunąć , bo co to za życie, chętnie oddam je komuś innemuu.... wiem że może mój ojciec to wielki drań ale chciałabym znać tego 'dranie' i wygarnąc mu wszystko a tak wiszę w przestrzeni jak umarły który nie może iść ani do piekła ani do nieba,, wiem myślicie głupia jestem...-macie racje, też tak myśle ale szukam córek które też są samotne, półsieroty i pytam się ich jak radzą sobie w dorosłym życiu , jak z tym żyć , jak się pogodzić być półsierotą za zycia obydwóch rodziców ?podzielcie się doświadczeniem , raedami, albo jak go odnależć nie wiedzą prawie nic ...........................samotna córka,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,