Wpływ wychowania na płeć psychologiczną i związki partnerskie

Prawdziwy mężczyzna i prawdziwa kobieta: jacy powinni być? Na ten temat powstają wciąż nowe teorie. Obecnie łatwo można zauważyć nowy trend w wychowaniu, zwłaszcza dziewczynek: od dzieciństwa wymaga się od nich odwagi, pewności siebie, zaszczepia wiarę w to, że kiedyś staną się osobami odnoszącymi sukcesy, zwłaszcza w życiu zawodowym. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu takie cechy były przypisywane wyłącznie mężczyznom. Od kobiet wymagano przede wszystkim dużej wrażliwości oraz nastawienia na opiekowanie się innymi. dziewczynka a płeć psychologiczna chłopiec a płeć psychologiczna Czy takie „mieszanie płci” ma zatem sens? Czy kobiety i mężczyźni wykazujący cechy nietypowe dla własnej płci są mniej wartościowi niż ci, którzy zachowują się tak, jak nakazuje tradycja społeczna? I wreszcie, w odniesieniu do związków uczuciowych, czy „niekobieca kobieta” lub „niemęski mężczyzna” mogą być dobrymi partnerami? Czym jest płeć psychologiczna? Pojęcie płci psychologicznej jest stosunkowo nowe. Wcześniej płeć kobiecą i męską uznawano za dwa krańcowo odrębne zjawiska. Przełomowa okazała się teoria S. Bem, której autorka wyróżniła cztery konfiguracje cech psychicznych, związanych z płcią: 1) Osoby określone seksualnie: charakteryzują się one cechami typowymi dla ich płci; są to tzw. „męscy mężczyźni” i „kobiece kobiety”; 2) Osoby krzyżowo określone seksualnie czyli wykazujące cechy przeciwne dla ich płci biologicznej: „męskie kobiety” i „kobiecy mężczyźni"; 3) Osoby androgyniczne: można u nich zauważyć duże nasilenie cech zarówno kobiecych, jak i męskich, niezależnie od płci biologicznej; 4) Osoby nieokreślone seksualnie czyli takie, u których w niewielkim stopniu zostały określone cechy zarówno kobiece, jak i męskie. Warto tu sprecyzować, co Bem uznawała za cechy typowo kobiece i męskie. Pod uwagę zostały tutaj wzięte powszechnie panujące stereotypy społeczne. Okazało się, że męskość to przede wszystkim umiejętność nieokazywania emocji, skupianie się na wykonaniu pracy lub rozwiązaniu problemu oraz osiągnięcie wyznaczonego celu. Kobiecość natomiast zawiera w sobie zorientowanie na dobro innych, rozwiązywanie konfliktów, emocjonalne wspieranie. Czy istnieje „najlepsza płeć”? Według Bem, osoby o cechach psychicznych typowych dla ich płci, czyli „męscy mężczyźni” i „kobiece kobiety” ograniczają wachlarz swoich zachowań zgodnie ze stereotypami płciowymi. Unikają sytuacji, które wymagają zastosowania innych działań niż typowo kobiece czy męskie, a jeśli są do tego zmuszeni, odczuwają duży poziom lęku i brak wiary we własne siły. Osoby androgyniczne przeciwnie; posiadają one swój własny styl działania, niezależny od narzuconej społecznie roli, związanej z płcią. Skupiają się zatem na rozwiązaniu problemu, bez względu na jego rodzaj. Autorka koncepcji uznała zatem androgynię za płeć najlepiej przystosowaną do wymagań życia w różnych jego aspektach. Osoby androgyniczne wykazują duże nasilenie cech zarówno kobiecych, jak i męskich, przy czym nie ujawniają ich w sposób skrajny, dzięki czemu unikają sztywności zachowania. Badania psychologiczne ujawniły, że męskość u tego typu ludzi wiąże się z wysoką samooceną, asertywnością, zaufaniem do siebie oraz niskim poziomem lęku. Kobiecość natomiast oznacza u nich empatię, umiejętność nawiązywania i podtrzymywania satysfakcjonujących kontaktów społecznych, nadawanie dużego znaczenia małżeństwu i rodzinie. Czy płeć psychologiczna ma wpływ na związek? Pierwsze wrażenie mówi, że skoro związek składa się z kobiety i mężczyzny, to wykazywanie przez każdą ze stron cech typowych dla ich płci cech powinno być niezbędnym warunkiem zapewniającym relacji szczęście i powodzenie. Czy jest to prawda ? Co na ten temat mówi psychologia ? Bem przeprowadziła eksperyment, w którym sprawdzono wyrażanie czułości, opiekuńczości oraz ekspresji uczuciowej przez przedstawicieli różnych typów płci podczas spontanicznej zabawy z małym kotkiem, interakcji z niemowlęciem oraz rozmowy z partnerem postrzeganym jako osoba nieszczęśliwa i osamotniona. Badani o cechach kobiecych okazali się być bardziej opiekuńczy, przy czym „kobiety kobiece” były mniej czułe w porównaniu z kobietami o typie androgynicznym. Można zatem stwierdzić, że odpowiednia kombinacja męskości i kobiecości, jaka występuje w przypadku androgynii, zapewnia najlepszy poziom ujawniania uczuć i opiekuńczości w relacji partnerskiej. Polskie badania na ten temat przeprowadzał M. Plopa. Na ich podstawie stwierdzono, że kobiety o typie kobiecym i androgynicznym uznają miłość za najważniejszy czynnik, sprawiający, że małżeństwo jest szczęśliwe. W badanej grupie „męskie kobiety” i „męscy mężczyźni” należeli do osób, które w najmniejszym stopniu chciały w przyszłości wstąpić w związek małżeński – pod tym względem najbardziej chętne okazały się być osoby androgyniczne, które w największym stopniu deklarowały również partnerski model małżeństwa. Płeć Twojego partnera. Być może cechy związane z psychologiczną płcią Twojego partnera powodują czasami konflikty w Waszej relacji. Starania, by zmienić czyjąś osobowość prawdopodobnie nie przyniosą żadnego rezultatu, a mogą nawet jeszcze bardziej zaostrzyć sytuację. Poza tym zakochałeś się w człowieku, który posiada właśnie taki układ cech osobowości – jakiekolwiek zmiany mogłyby wiązać się dla Ciebie z rozczarowaniem Możesz jednak nauczyć się określonych sposobów postępowania, które sprawią, że w Twoim związku panować będzie wzajemne zrozumienie. Oto kilka wskazówek jak postępować z osobami o określonej płci psychologicznej: * Kobieca kobieta: to osoba bardzo wrażliwa, łatwo ją zranić. Najlepiej czuje się, gdy może zaoferować innym swoją opiekę i troskliwość. Pozwól jej na to i jednocześnie sam często zapewniaj ją o swoich uczuciach; * Męska kobieta: wydaje się być niewrażliwa, twardo stąpająca po ziemi, nastawiona na osiąganie konkretnych celów. Nie staraj się na siłę udowadniać jej, że jest krucha i bezbronna. Jej zachowanie niekoniecznie musi świadczyć o braku uczuć; prawdopodobnie woli wyrazić je poprzez działanie niż słowa; * Kobiecy mężczyzna: zdarza się, że w otoczeniu taka osoba uchodzi za nieudacznika. Podobnie jak kobieca kobieta, mężczyzna taki kryje w sobie ogromne pokłady wrażliwości i uczuciowości, co może okazać się jego dużą zaletą. Nie okazuj zniecierpliwienia, jeśli wydaje Ci się, że traktuje Cię niczym małe dziecko. Pozwól mu wykorzystać jego ogromne pokłady troski w stosunku do Ciebie – on naprawdę robi to z miłości; * Męski mężczyzna: to prawdziwy mężczyzna i zapewne często wydaje Ci się, że nic nie może go załamać. Wiedz, iż to tylko pozory. Twój partner po prostu zachowuje się zgodnie z modelem, jakiego prawdopodobnie nauczył się w dzieciństwie. Bądź ostrożna, naprawdę możesz go zranić, nawet jeśli otwarcie tego nie okaże! Tego typu mężczyźni także wolą okazywać uczucia do partnerki poprzez działania wobec niej. Nie miej zatem pretensji, jeśli zbyt często nie powtarza Ci, jak bardzo Cię kocha: jedno takie wyznanie naprawdę wiele go kosztuje. * Osoby androgyniczne: zgodnie z teorią S. Bem takie osoby można uznać za partnerów najbardziej zbliżonych do ideałów: potrafią być zarówno silne, jak i czułe, poradzić sobie z różnymi typami trudności w związku. Musisz jednak pamiętać, że osoby takiej nie można ograniczać: nakazywać jej, by zachowywała się w sposób typowo kobiecy czy męski. Twój partner nie będzie szczęśliwy, jeśli okażesz mu, że oczekujesz od niego zachowania według określonego schematu. Pojęcie płci psychologicznej pozwala wyjaśnić wiele zagadnień związanych z problemami partnerstwa. Daje szansę na lepsze zrozumienie drugiej osoby oraz pokazuje, jak bardzo zróżnicowana może być nasza osobowość. Nie poddawaj się, jeśli płeć psychologiczna Twojego partnera nie do końca Ci odpowiada: każda kombinacja zawiera duże zalety, a będąc w relacji z drugą osobą masz szansę pomóc jej wydobyć z siebie to, co najlepsze.

Po czym poznać Polaka pod Wieżą Eiffla? Japończyk: - Eeee, my mamy 3 razy wyższą i do tego z plastiku... Włoch: - Eeee, my ma własną w pize, i do tego krzywą.... Polak: - O kurwa, ale wysoka...