Wiecie dlaczego najbardziej dobija mnie mój przegryw życia???

Dlatego, bo według niektórych powinnam być wygrańcem :O Niby mam co do tego predyspozycje, ale przegrałam i zaprzepaściłam wszystko :O I to mnie frustruje najbardziej, że przegrałam tak samo jak reszta :(

w życiu nie zawsze sie wygrywa:)

spoko, trzeba walnąć ryjem o ziemię, zeby się odbić. czy jakoś tak to leciało ;) najlepszym zdarzają się przegrane, grunt to wyciagnac wnioski i cała naprzód!

"Gdzie są wszystkie dziewczęta które tak bardzo kochałem ...ile razy dla nich przegrałem" :D

pomarancza, bez poniżania, please!

A co to jest game over ze nie mozesz juz niczego zmienic ?:)

http://w445.wrzuta.pl/audio/4KmDooJT3Lm/manam_-_oprocz_blekitnego_nieba Jak wszyscy przegrywają to ja też. Tyle że ja w dobrym tonie przegrywam a pragnę przegrywać w dobrym towarzystwie. Ja też mógłbym ponarzekać ale dziś miałem pracowity dzień i jestem zadowolony oraz zmęczony.Tylko kobiety mi brak ;)

Właśnie chodzi o to, że ja już tak przegrałam, że nawet nie mam siły walczyć. Na nic nie mam siły, i z tym właśnie do tego również przyczynia się mój przegryw :O

Hmmm... Czasem kleski sa potrzebne aby wzniesc sie dwa razy wyzej niz poprzednio. Nie ma co zalamywac rak, nawet po dluzszej serii przegranych walk. Po kazdej nocy nastaje dzien, glowa do gory :)

Jak już jesteś taka bierna i uległa to wpadaj do mnie ... nigdy sobie nie radziłem z kobietami a z taką pasywną to chyba dam radę

Tylko, że w moim przypadku klęski były całe życie. W końcu nadszedł moment aby się to wszystko skumulowało. Nawet nie widzę sensu w dalsze działanie, bo i tak wiem, że nic z tego nie będzie oprócz rozczarowania.

Cycki do góry, zamiast być taka "nos na kwintę" ciesz się małymi przyjemnościami to kiedyś przyjdą i te większe.

Najgorsza rzecz jaka mozesz teraz zrobic to sie poddac.

A tam... Jeden krok do tyłu nie przeszkadza iść naprzód :)

Ja już się dawno poddałam :( Co do małych przyjemności, to niby jestem w stanie się nimi cieszyć, ale kiedy pomyślę o swojej nędznej przyszłości, to ogarnia mnie rozpacz.

"Шаг вперед - и два назад"

aaaa! ruski!!! won z tym :D

Шаг вперед - и два назад krok naprzód i dwa do tyłu? Dobrze zrozumiałam? U mnie to raczej krok naprzód i kilometr do tyłu :D :O

a przypomniał mi się tekst rosyjskiej piosenki gdzie pan rzewnie śpiewa gdzie ta rzeka gdzie ten dom to nie łzy się cisną do oczu to głaszcze je wiatr :)

"ale przegrałam i zaprzepaściłam wszystko"

Czasem warto zmienić kierunek. A może właśnie tam "z tyłu" jest życie, które na ciebie czeka? Tego nigdy nie możesz być pewna...

Też mógłbym narzekać ale jestem w sumie (w głębi duszy ) optymistą i czekam na wielki pozytyw (jakąś kobietę na choćby i 4 dni ) i robię swoje a co mi się uda wywalczyć to zobaczymy. Zamiast marudzić idź zrób sobie ciepłej herbaty ...i pomyśl o tym co dobrego Cie spotkało w życiu.

"ale przegrałam i zaprzepaściłam wszystko" Zaprzepaściłam swoje uzdolnienia, zrezygnowałam ze sportu i wielu innych rzeczy. Zawaliłam szkołę pomimo, że byłam kiedyś najlepszą uczennicą, a nauka przychodziła mi łatwo....

A może właśnie tam "z tyłu" jest życie Wiem, że z tyłu jest życie, bo ja właśnie tam jestem :O i pomyśl o tym co dobrego Cie spotkało w życiu. Niestety mam tendencje do tego, że wspominanie zawsze przynosi mi więcej negatywów. Najlepiej mi się chyba myśli o teraźniejszości, bo przyszłość jeszcze bardziej mnie przeraża.

ale czy Ty jestes na cos chora, ze wiesz ze zostalo Ci niewiele czasu i nic juz sie nie da zrobic ze swoim zyciem? albo moze jestes w podeszlym wieku (hmm.. wtedy powinno byc "jest pani" :) ) i juz blizej jak dalej... trzecia opcja to chyba tylko gromadka dzieci nie pozwalajaca na zreazlizowanie swoich planow ;)

No i co z tego wynika ? Na ile ci wiek pozwala? Ile chcesz jeszcze żyć ? pół roku? Jeśli dłużej, to jeszcze wszystko do nadrobienia. Ale CHĘCI trzeba mieć. A to pewnie (naj)trudniejsze... Motywacja jest konieczna, a wszytko przed tobą :)

Dokładnie zdobycie chęci jest najtrudniejsze. Już straciłam wiarę. Czuję się jak debil i to mi najbardziej chyba spędza sen z powiek :O Dobrym uczynkiem byłaby przymusowa utylizacja. Nie jestem stara, nie mam dzieci, co do choroby... hmmm, może jestem chora, ale psychicznie i to dlatego moje życie potoczyło się w ten sposób :O

Coś pewnie podkopało ostatnio twoje życie i twoje wartości. Bywa. Bo jest inaczej. Trzeba się przestawić. "Chorzy" psychicznie to ci, których najbardziej lubię :) Bo dziś tylko oni są - jak dla mnie - normalni. Sa po prostu ludźmi. Reszta, niemal bez wyjątku, jest medialnym bełkotem i polityczną poprawnością.

"Chorzy" psychicznie to ci, których najbardziej lubię Bo dziś tylko oni są - jak dla mnie - normalni. Ostatnio rozmawiałam o tym z koleżanką i doszłyśmy do tego samego wniosku ;) Stwierdziłyśmy, że powinnyśmy być dumne, skoro jesteśmy nienormalne, ponieważ normalność (czyli ogół) tak wygląda w tym świecie

Bo tak to właśnie jest. Zazwyczaj, a chyba nawet zawsze (poza nielicznymi wyjątkami) tak wychodzi w szczerych rozmowach - przynajmniej w naszej, eurpoejskiej (polskiej) kulturze. Ale rodzi się dysonans. Albo żyjesz w zgodzie z samą sobą i sowimi zasadami, albo patrzysz na innych (gwiazdy, rekalmy , seriale...) i wydaje ci się (dokłądnie tak - wydaje ci się) , że przegrałaś życie. Nieprawda! Przegrasz tylko wtedy, gdy będziesz żyć i postępować wbrew sobie... To trudne, w obecnych czasach tym bardziej, bo pokusy i wpajane inne osobowe wzorce często mówią co innego. Nie jest lekko wybrać.. Można się łątwo pogubić. Gratuluję koleżanki. I tobie też. Warto. Ciągl e wiezę, że łąnie tak warto :) Pwowodzenia. Tobie. Jej. Wam. Wiary w siebie. W słuszność własnego wyboru. To decyduje o wygranej w życiu :) Nie reklama w TV...