szukając szczęścia

Każdy chce być szczęśliwy. Często nie wiemy jednak nawet czym szczęście jest. Czasami dają nam zadowolenie rzeczy, które są wzajemnie sprzeczne. Chcemy być z ukochaną osobą, ale chcielibyśmy też wolności kontaktowania się i uprawiania seksu z kim nam się podoba. Możemy uwielbiać jedzenie, ale nie znosimy uczucia przejedzenia i bycia zbyt grubym. Wzajemnie sprzeczne stany, sytuacje, których pożądamy, można wymieniać w nieskończoność. W dodatku zadowolenie nie jest nigdy trwałe, nie trwa wiecznie. Dlatego tak wiele osób wzdycha, że szczęście to ulotny, krótkotrwały stan, który w dodatku nie zależy od nas, tylko od ludzi i zdarzeń, które są poza naszą kontrolą. Do tego wszystkiego dochodzi zaabsorbowanie codziennymi sprawami, co często uniemożliwia głębsze zastanowienie się nad naszym życiem. Do tego można dodać, w przypadku większości osób, różne traumy, problemy zdrowotne, fobie, trudności w kontaktach z innymi ludźmi, itd. Czy rzeczywiście tak jest? Czy jesteśmy skazani na wieczne gonienie króliczka, na wieczne szukanie i co najwyżej krótkotrwałe zadowolenie? Wierzę, że jest inaczej, że nasze szczęście zależy od nas. I że jest wyjście z labiryntu. Co o tym sądzicie? Czym jest dla Was szczęście? Czy szukacie go? Czy wierzycie, że można je osiągnąć?

szukam i wierzę, że znajdę :) :)

Dodam, że to nie jest sonda badawcza redaktorów z o.2, by napisać artykuł. Jestem od jakiegoś czsu nieregularnym kawoszem, dotychczas pod pomarańczowymi nickami :)

Dodam, że to nie jest sonda badawcza redaktorów z o.2, by napisać artykuł. Jestem od jakiegoś czsu nieregularnym kawoszem, dotychczas pod pomarańczowymi nickami :) już pod czarnym :)

Nie szukalem, ale odnajduje szczescie kazdego dnia