Czemu ja muszę być taki dobry

Nie wiem czy ja jestem jakiś klepnięty ale mam już totalnie dość.Mimo dwudziestu paru lat rodzice traktują mnie jak jakieś małe dziecko ! czepiają się ciągle o wszystko mimo że robię wszystko żeby im pomóc.Ale nie o tym chciałem napisać.Wkurza mnie to że jestem taki cholernie punktualny i dokładny bo z strony znajomych nie mogę tego doświadczyć.Umawiam się z koleżanką na daną godzinę a Ona jak zwykle się spóźnia tłumacząc się błahymi sprawami.Oddaję samochód do znajomego mechanika a On oczywiście wszystko na ostatnią minutę mimo że wie jak bardzo mi się śpieszy a do tego pełna zlewka z jego strony.Dziewczyna chciałaby żeby robił wszystko co się jej podoba a jak coś jest nie po jej myśli to przestawia wszystko do góry nogami.Mam wrażenie że jestem dla wszystkich za dobry a w zamian za to dostaję po dupie. Dość tego wszystkiego , duszę się cholera w tym posranym życiu.Codziennie proszę Boga o lepsze życie a mimo tego ciągle jest do dupy.

mnie też tak traktują, tacy są, możesz mieć własny dom( ja miałam) i dalej będzie to samo. To jest upupianie i już. A na resztę spraw nie ma rady, mnie też życie jawi się w szarych barwach, choć niby wszyscy uważają mnie za osobę wesoła, sympatyczna itd ponadto sama dobrze wiem,z e jestem za miła dla innych i nie doświadczam zbyt często informacji zwrotnych. Za to gdy jestem niemiła, to zwykle jeszcze gorzej na tym wychodzę. Bo nie ma komu wchodzić na głowę. Mam nadzieje,że to jesienne depresja:) a jak nie to pocieszaj się,ze być może w 2012 będzie koniec świata i nie będziesz musiał się już długo męczyć. Możesz też znaleźć inne pociesznie. Dobrym pomysłem jest zapisanie się na trening asertywności, z początku gadki wydaja się sztywne,ale na wiele osób to działa.