powinnam czuć się winna?

3 lata temu postanowiłam zrobić prawo jazdy. Zrobiłam wszystkie badania, zapłaciłam, przeszłam teorię, po czym nastąpiła pierwsza godzina jazda. I już wtedy wiedziałam, że decyzja o prawku to błąd. Wyjeżdżenie wszystkich godzin było dla mnie męczarnią. Nie lubię jeździć, źle się czuje za kierownicą. Wszyscy dookoła wiedzieli o tym, bo mówiłam o tym głośno. Postanowiłam doprowadzić sprawę do końca, bo żal mi było wydanych pieniędzy i po kilku podejściach zdałam. Wraz z otrzymaniem prawka ojciec zaczął mnie naciskać, że mam zacząć jeździć. Każda próba kończyła się nerwami, a na samą myśl o jeździe odechciewało mi się wszystkiego. Powiedziałam po raz setny, że nie będę jeździć, bo nie chcę spowodować wypadku, a poza tym nie lubię jeździć. Po czym ojciec kupił mi samochód. Od pół roku wsiadłam do niego może 5 razy. Ostatnio napomknął, że skoro ja jestem taka i nie chcę jeździć, to trzeba będzie sprzedać. Pewnie bedzie stratny, ale czy to moja wina? Ja nie prosiłam o samochód, za to mówiłam, że nie chcę jeździć.

A czy w łóżku z facetem czujesz się dobrze ?

to po co w ogóle zdawałaś skoro nie zamierzałaś jeździć?

mam to samo z prowadzeniem' zdane prawko za pierwszym podejściem kilka lat temu nie jeżdżę...

przeciez chcial ci pomoc? powinnas jezdzic... nawet sama sie oswoic po drogach lokalnych jakis, poprobowac, posiedziec w samochodzie, zobaczcyc jak dziala... gdzie co ma... zaintersuj sie troche?! po co ci nianka potem do wozenia i takie tam, badz niezalezna!

Zdawałam bo wydałam ponad 1000 zł na kurs. Po zdaniu próbowałam jeździć, ale klapa. Każda jazda= stres.

pojezdzicje sobie po malych drogach, noca jak nie ma ruchu... tylko omijajcie cargo laski zebyscie mnie nie zabily przy lewoskrecie!!! :P

Jeździłam i nic z tego. Najpierw czyimś samochodem, potem "moim" i to samo. Dodam, że o samochodzie dowiedziałam się, jak już stał w garażu.