Jak zapomnieć o miłości.

Witam, Tak sobie piszę tu, bo chcę coś z siebie wyrzucić Moja historia: zerwałam z facetem, po jakimś czasie rzuciłam prace i wyjechałam na drugi koniec Polski na rok, też do pracy Chciała oderwać się, zapomnieć W pracy poznałam kogoś starszy ode mnie o kilka lat, wolny, niestety na znacznie wyższym stanowisku niż ja. Wszyscy się go bali ja od początku nawiązałam z nim luźniejszy kontakt, polubiłam tego wielkie indywidualistę, czasem może i dziwaka, a on mnie też w sumie taka inną niż większość. Wspólne prace, projekty, wielogodzinne dyskusje (często mamy inne zdani), spojrzenia w oczy i oczywiście ploty na nasz temat, z których oboje się śmialiśmy. I z czasem zakochałam się. Nadchodzi czas końca mojej umowy, dostałam propozycję pozostania na nieco innym stanowisku, ale odmówiłam. Z jednej strony chce zostać z drugiej czuję, ze muszę odejść. Nie mam odwagi powiedzieć mu, ze czuje coś więcej, wiem, że będzie mi go bardzo brakowało, z drugiej rozum mówi, że czas wyjechać. Zupełnie nie wiem co on do mnie czuje niby przede mną się najbardziej otworzył, traktuje mnie inaczej niż inne osoby, ale jest bardzo zamknięty w sobie, nieufny, niedostępny

a po co zapominać? nie lepiej porozmawiać? tak czy siak powodzenia...czasami dobrze zaryzykować.

Jak skończy się umowa mogę porozmawiać - w sumie nic nie będę miała do stracenia. On nie chce bym odchodziła, ale nie mówi dlaczego...

porozmawiaj... sama jestem po podobnej rozmowie i nie żałuję, że powiedziałam...chociaż wesoło mi nie jest...

Jedna osoba która nas zna - w tym jego prywatnie powiedziała, że pasujemy do siebie i dodała, że On z tego powodu, że jest taki nieufny i niedostępny nie zrobi wprost pierwszego kroku. Wiele razy natomiast pokazał pośrednio, że nie jestem mu obojętna.