Jak radzić sobie ze straaaasznym dołem?

Od miesiąca jestem wrakiem człowieka, nie chce mi się wstawać rano z łóżka, zmuszam się do robienia przyziemnych rzeczy. Czuję ogromną pustkę, samotność, brak oparcia w innych, mam myśli samobójcze. Nie wytrzymuje sama ze sobą, chciałabym być zupełnie kimś innym lecz wiem że nie będę. Gardzę sobą, że jestem taka słaba. Czytałam tutaj sporo podobnych postów, tym razem do smęcenia przyłączam się i ja:(

co się stało, że tak się czujesz...

w Polsce tak jest

można poprawić sobie nastrój lekami, skoro inaczej się nie da

Mam nadzieje, ze wiesz co MUSISZ zrobic... Pojsc do lekarza. Chociaz teraz wydaje Ci sie, ze i tak nikt Ci nie omoze to zapewniam Cie, ze bedzie inaczej. Powodzenia:-)

tez tak miałam, potem po lekach przycichło lecz wciąż czyha, by obudzić się na nowo:(

Chodzi o to, że chce sobie poradzić z tym depresyjnym stanem bez leków. Nie wiem jednak czy w ogóle to jest możliwe:( Czuję się tak z różnych powodów, ale najbardziej dobija mnie to, że od pół roku nie mogę znaleźć pracy. Jestem po studiach, chłopak mnie rzucił, znajomych za bardzo nie mam. Po prostu chyba się poddałam

eee wyjdź do ludzi, idź na zakupy, pzryrządź coś pysznego i zaproś znajomych na bibe i humor sie poprawi, samemu zawsze sie tak dołuje, wstań z łóżka jutro i zrób tak jak napisałam, dosyć leniuchowania.!

Kup sobie melisę i dziurawiec to trochę ci poprawi nastrój.

ja czuje sie ostatnio tak samo. :o zero checi do zycia, do czegokolwiek, moj facet sie do mnie nie odzywa, nie chce mi sie pisac tej pieprzonej pracy dyplomowej, moj samochod stoi nocami na zewnatrz i snieg do niego przymarza, mam grype, z kaszlem wypruwam sobie pluca, nic mi sie normalnie kurwa nie chce. :o ale to pewnie wina tej pogody. gdyby bylo lato naturalna witamina D poprawialaby nam nastroj, byloby co robic, a tak... tak to nic sie nie da robic w tej beznadziejnej pogodzie, tylko siedziec w domu i wypruwac sobie flaki z nudow, depresji, jednostajnosci i w ogole z wszystkiego. :o

To ja autorka, musiałam zmienić nik bo wystąpił jakiś błąd. Poziomka myślisz, że nie wychodzę do ludzi? Nie zaszyłam się w żadnej piwnicy, poza tym inaczej mogłabym już całkowicie zapomnieć o znalezieniu pracy. Czuję się strasznie bezużyteczna

chcę się wyżyć U Ciebie powodem takiego stanu może być rzeczywiście pogoda no i przeziębienie. Ja jestem fizycznie zdrowa, zimę kiedyś lubiłam. Po prostu powodem tego smętnego nastroju jestem wyłącznie JA:(

Poczytaj: http://ecoego.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=455%3Ajesienno-zimowa-depresja-polakow&Itemid=93

Mertoro dziękuje, jednak ja na prawdę dużo czytałam o depresji. Teoretycznie wiem dużo, gorzej z praktyką. Kiedyś dużo spacerowałam, biegałam, w tej chwili spacery w samotności przestały być dla mnie przyjemne. Może rzeczywiście powinnam poprosić o jakieś leki:( p.s Mertoro podoba mi się cytat w Twojej stopce tyczący się egoizmu:)

breach na pomarańczowo, u mnie glownie moj facet powoduje moja depresje... wlasciwie to nie jestem pewna czy jeszcze jest moj. bo sie nie odzywa. :o

Cytat pochodzi z "Przebudzenia" de Mello - polecam. Byłem w gorszym stanie niż Ty i to dzięki blogowi do którego podałem link i książkom m.in. de Mello jestem dzisiaj szczęśliwym człowiekiem:)

wszystko do kitu:( tak brak mi ludzi:(

Ja też jestem w takim stanie, ale od dłuższego czasu. Do tego dochodzi zupełna izolacja, nie mam żadnych znajomych, rodzina mnie niestety nie rozumie. Nie mam nawet z kim porozmawiać...