Co myśleć o kimś takim ?

Nigdy nie byłam u niego w domu, nie znam jego rodziców.On u mnie był raz i to pod nieobecność rodziców.Jesteśmy parą od maja i od tego czasu spędzamy czas zawsze na mieście. Siedzimy w centrach handlowych lub w knajpach, od czasu do czasu jeszcze kino i teatr. Kiedy pytam o jego rodzinę, mówi, że nie ma o czym gadać, a już najbardziej irytuje się, kiedy wspominam o matce i babci. Kiedyś byłam w jego mieście i zadzwoniłam do niego, a on niby wyszedł, ale nie zaprosił mnie do domu, tylko poszliśmy połazić po okolicznych działkach. Nie żeby sie narzucać, ale wydaje mi się, że skoro już się spotkaliśmy i mieszka dwie ulice dalej, to moglibyśmy iść do niego na chwilę. Tak to on jest naprawdę świetny, ale z drugiej strony mam wrażenie, że nie mówi mi wszystkiego. Ta jego skrytość i wrażliwość. Czasem aż boję się, że go zranię...

Czy to nie dziwne, że on jest taki zamknięty w sobie i źle mówi o rodzinie?

ma patologię w domu to co się będzie chwalił

Oceniaj go takim jaki jest, a nie po jego rodzinie. Mówię to na wypadek tego gdyby coś wyszło później itp

Właśnie nie wiem, co się tam dzieje, bo on ucina każdą rozmowę na ten temat. Jedyne, co wiem, to, że jego rodzice są po rozwodzie, a on woli ojca niż matkę.

On jest fajnym facetem, na co dzień dość pewnym siebie, ale kiedy niechcący wspomnę o rodzinie, to wpada w rozdrażnienie i ucina rozmowę. Czasami mówi tylko, że matka mu zjebała życie i żałuje, że musi z nią mieszkać.

Już zupełnie nie wiem, co o tym myśleć. Zależy mi na nim i chcę, żeby był szczęśliwy, ale w nim jest jakiś niepokój, którym nie chce się ze mną podzielić. Poza tym męczy mnie to włóczenie po mieście, wolałabym od czasu do czasu spotkać się w domu.

Proszę o pomoc. Czy ktoś był w takiej sytuacji ?