Jak to jest ' być na swoim'? Ile mieliście lat jak się wyprowadziliście?

Szczerze mówiąc w tym momencie nie mogę się doczekać, kiedy będę mieć własne mieszkanie (choć z drugiej strony nie wiem czy ta cisza mnie nie zabije) i będę mogła sobie chodzić gdzie chcę i robić co chcę.

Ja tego nie wiem.

:D :D :D :D

Miałam lat 20. Jest to na pewno większa odpowiedzialność.

jak miałam 21 lat rozpoczęłam samodzielne życie bez pomocy rodziców

Ja mam nadzieję zmieszkać sama w przyszłym roku (będę mieć 21 lat) o ile utrzymam obecną, dość dobrze płatną pracę, ale to się jeszcze okaże.

Na początku ciężko, w miarę czasu zaczniesz zauważać coraz więcej zalet. Ja miałam 22 lata.

nigdy nie wyprowadzałam się do pustego mieszkania, więc nie wiem wyprowadziłam się od rodziców w wieku 23 lat i było ok chociaz sam moment "wyprowadzki" wspominam bardzo źle

ja zostałam rzucona na głęboką wodę bez ŻADNEJ pomocy,na początku trochę głodowałam ale dałam radę.Teraz bardzo dobrze sobie radzę , nie mam problemu z pieniędzmi a nawet ja muszę niektórym pomagać.

Ja szybciutko się wyprowadzilam na swoje od rodziców, bo mając prawie 19 lat. Z tym, że w Niemczech możesz się szybciej i latwiej wyprowadzić. Niektórzy się wyprowadzają w wieku 16 lat już "bo się nie dogadują z rodzicami" i w takiej sytuacji państwo oplaca mieszkanie i daje na życie pieniądze. U mnie akurat tego nie bylo, wyprowadzilam się po 18 można powiedzieć że mialam taki kaprys :P na początku bylo mi dziwnie. Zero wrzasków (mam brata 3 letniego) nikt nie gada do mnie, nikt mi nie wlazi do pokoju co chwile z czymś, żadnego wspólnego gotowania obiadków, pieczenia ciast. Nawet mi klótni z matką zaczęlo brakować w pewnym momencie :D ale byly i dobre strony - nie bylo czepiania się o wylączanie/ściszanie maksymalne wręcz tv czy muzyki, bo brat śpi, nie bylo pretensji o balagan w pokoju (dla mojej mamy balagan to niezlożona koszula przewieszona na krześle) nie bylo ograniczonego czasu kąpieli :P i tak sobie moglam robić co chcialam, jak mi się chce to pozmywam naczynia natychmiast po jedzeni, jak nie to dopiero jak odpocznę. Jak mam ochotę to sobie biegam po domu na golasa :D Są plusy i minusy na początku będzie CI brakowalo pewnych rzeczy ale z czasem to się unormalizuje i zaczniesz to postrzegać w inny sposób.

a ja mam 25 i raz na rok wyprowadzilam sie na stancje - wynajelam pokoik ale bylo kijowo. mialam 22 lata i wieksze ograniczenia niz w domu ale za to blisko do pracy. po roku wrocilam do chaty bo nie stac mnie bylo juz nawet na pokoik. jestem po studiach i kurwa moja praca nie pozwala mi sie wyprowadzic kurwa i jestem sfrustrowana nienawidze tego durnego kraju. i tyle.

dsxs, ja właśnie chcę wyjechać.

zniszczone mieszkanie po poprzednich lokatorach.Ostatni zabrał karnisze krany , boiler , dług za ogrzewanie tysiąc złotych wiec zaczeło się nieciekawie=? Napewno jest inaczej wszystko ma swoje plusy i minusy.Plus -robisz co i kiedy chcesz.Minusy-musisz sie utrzymać

ja miałam 19 lat i mieszkałam sama...było ciężko...pracowałam w sklepie ..to był połowa lat 90-tych i zarabiałam bardzo mało..ledwie starczyło na opłaty i jedzenie...

19 lat i tez sie dziwnie czulam.. nikt mi dupy nie zawracal nikt mi nie mowil kiedy mam isc spac nikt nie wbijał mi do pokoju bez pukania..raj dla bebenków usznych, nerwów itp

22 lata, mieszkanie z chłopakiem. początkowo super, wiadomo, a teraz tęsknie za rodzicami, na szczęście nie są tak daleko i teraz uwielbiam spędzać z nimi czas :)