Internetowe znajomości

Czat - wysypisko ludzkich istnień. Szczerość - zjawisko "wymarłe". Przynajmniej tak to sobie wszystko tłumaczyłam... Cały ten czat był dla mnie zabawą. Jakiś czas temu poznałam tam kogoś, kto stał się kimś dla mnie ważnym. Kogoś, kto jest dla mnie jak powietrze, dzień bez rozmowy z Nim jest dniem straconym. Jest jak taka... Bratnia Dusza. On też uważa mnie za kogoś takiego, to piękne. A jednocześnie tak niesamowicie smutne. Kłamałam od początku! Podałam nieprawdziwy wiek, zawód, wymyśliłam historie mojego życia. Jestem okropną, obrzydliwą kłamczuchą, najchętniej zamknęła bym się w ciemnym pomieszczeniu i umarła ze wstydu i żalu jaki mam do siebie. Tak bardzo mi z tym ciężko, chyba nic nie da się odkręcić bo tak na prawdę mam 16 lat... Pozostaje mi jedynie zakończyć znajomość. Wiem jak bardzo ranię... Tak paskudnie wykorzystałam swój poważny wygląd :( Na początku wszystko było zabawą, teraz czas ponieść konsekwencje. Jest co tłumaczyć? Poradźcie, po trzeciej nieprzespanej nocy dalej nie wiem.

... pomoże ktoś?

pomoże ktoś? :(

a on ile ma lat?

na czacie zawsze się kłamie. on też sporo namieszał. takie są właśnie uroki czatów

ja poznalam mojego chlopaka na czacie...i tez nasciemnialam i sciemnialam przez rok :( np. miejsce zamieszaknia, miejsce pracy...bo na poczatku myslalam, ze to chyba taki moj znajomy a jak juz wiedzialam ze to nie on o sciemnialam dalej bo balam sie, ze go strace...ale w koncu musialam powiedziec prawde. Wybaczyl mi :) ale lepiej powiedziec prawde jak najszybciej