czy ktoś jeszcze czuje siętak podle ???

Tak się zastanawiam, czy każdemu od czasu do czasu przytrafia się taki felrny okres...czy może tylko ja mam pecha?? a może inni się lepiej maskują ze swoimi problemami? Pasmo nieszczęść zaczęło się od wakacji 2009, kiedy to postanowiłam wyjechać na 3 miesiące do pracy- z ambitnym planem,że zarobione pieniądze odłożę sobie na "ostatni, rok studiów' aby ukończyć uczelnie za granicą ( naiwna ja myślałam,że taki zabieg pomoże mi potem znaleźć prace w Polsce). rok akademicki 2009/2010 przecierpiałam... zagranicznej oazie wiedzy..... na diecie chlebo/dżemowej...a wszystko z najniższych marketowych/dyskontowych półek :-( Rodzinie i mężowi oczywiście się tym nie chwaliłam...... Po powrocie do Polski okazało się,że poszukiwanie pracy nie idzie zgodnie z planem......gorzej bo nie idzie wcale :-( a nie mieszkam bynajmniej w małej wiosce :-( Podczas mojej rocznej nieobecności mąż awansował na managera restauracji.....i najwidoczniej mocno sie zmienił- z mojej perspektywy na gorsze. Od kiedy wróciłam do PL pod koniec września, na zmiane slucham utyskiwań męża i rodziny, tak jakby siedzenie na 4 literach w domu było celem mojego istnienia.......Doceniam,że mąż świetnie sobie radzi 'bez papierka', ale w zawodzie w którym chcoiałam pracować wykształcenie wyzsze jest niezbędne, więc ja na studia pójść chciałem. Dzięki 2 letniej serii niepowodzeń zostałam w oczach bliskich zdegradowane do roli pasożyta....i posadzona o wybredność w poszukiwaniu pracy itd itp. zyć mi się tak nie chce.....coraz cześciej myślę,żeby nawet zarejestrować się do AIESEC i jechać chociażby na wolontariat,może chociaż komuś pomoge i bedę potrzebna. Siedzenie w mieszkaniu męża i wysłuchiwanie jaka jestem nieuzyta/ nieumiejaca goitować/ nieprzeboowa jakoś mnie nie cieszy.... kij z taka egzystencją :-(