rodzice a szkoła w innym miescie, jedyne lekarstwo na depresje, mysli samobojcze

mam 16 lat i.. nie mam ochoty budzić się rano. nie mam sił patrzec w okno, wstawac z okrutna świadomościa, że nowy dzien już się zaczął. uciekam w sen. sen..dla mnie jest to taka 'mała śmierc', nie uczestniczę na chwilkę w życiu, tak powiem.. myślalam o samobojstwie, rozwazalam wszystkie 'za' i 'przeciw' . że zranię rodzinę, ze jesli pieklo istnieje, będę skazana na potępienie itd .. byłam bardzo zaslepiona swoim smutkiem ale niedawno mój kuzyn - narkoman zabił się ... jakby mi na przestrogę. w naszej rodzinie zagoscił tak wielki smutek .. pomyślałam że nie ... nie ma sensu tak ranić bliskich, za bardzo ich kocham chciałabym żyć dalej ... ale nie tak jak dotychczas: mieszkam w dresiarskim, obdrapanym blokowisku, szarym malym miasteczku, bez perspektyw.. gdzie spotykam się z nietolerancją, niezrozumieniem chciałabym isc do szkoły w wiekszym miescie wiem, ze to jedyny sposob na uleczenie depresji, powrót do życia, rozpoczęcie nowego życia. niestety rodzice się na to nie zgadzaja.. jak mogłabym ich przekonac ..? pomozcie, proszę. juz nie mam sił.

No to wyobraź sobie, że ja właśnie to zrobiłam. I dzięki temu teraz chodzę na psychoterapię więc uwierz mi jeśli źle się czujemy ze sobą to miejsce nie ma znaczenia. Idź do pedagoga, zgłoś się do psychologa cokolwiek, porozmawiaj z rodzicami

Ofermo, nie pi*rdol. dziewczyno, całe życie przed Tobą! nie zmarnuj go! nie słuchaj tego idioty - Bóg jest i w Niego możesz uwierzyć, w Nim pokładać nadzieje. wiem to. kiedyś nie wierzyłem ... lecz byłem świadkiem cudu. pewna osoba żarlwie modlila się o ustąpienie ciężkiej choroby pewnego człowieka - stał się cud. choroba minęła. co do niezrozumienia, nietolerancji - pogódź się z polską rzeczywistością. w większych miastach jest prawdopodobieństwo spotkania kogoś naprawdę wartościowego. co do szkoły - nic nie jest niemożliwe. walcz! pokazuj, że mogą Ci zaufać, jeśli to o to chodzi. pozdrawiam.