Poroniłam w 18 tygodniu ciaży i się nie umiem pozbierać

Stało się to 1,5 roku temu. Dowiedziałam się o ciąży gdy mój partner był już z inną. Nic mu nie powiedziałam, że będziemy mieli dziecko. Powiedziałam mu o tym pół roku temu. Nie potrafię sie pozbierać do dziś.

w 18 tyg? to dosc pozno, a jaki byl powod? ja jestem w 16 i tez sie nadal martwie... mimo, ze mowia iz ryzyko poronienie gwaltownie spada po 3 miesiacu

ciąża była zagrożona od początku. wszystko zaczęło się układać i nagle...nosiłam ją 2 tygodnie martwą w brzuchu. Nastąpiło odklejenie łożyska. Ja nic nie czułam, nie wiedziałam, że dzieję się coś złego. Nie martw się kochana :) Bo zamartiwanie sie moze źle wpłynąc na dzidziusia. Ja się ciągle zamarwiałam i czuję się teraz winna za śmierć mojej córeczki :(

wspolczuje

wiem czasu się nie cofnie, trzeba zyc dalej ale jest mi ciezko. zakochalam sie w niej :) nie wiem. moze histeryzuje, moze przesadzam w swoim cierpieniu, nie wiem. nie znam nikogo kto stracil dziecko i nie wiem jak mam sie odniesc do swojego cierpienia.

ciąża już jest bezpieczna i dziecko można uratować ?

smutno mi wejdź na forum dla rodziców po stracie dlaczego.org.pl trzymaj się dzielnie. bardzo Ci współczuję kochana. offerma spierdalaj stąd!!!! ale już!nie wiem czy jesteś kobietą czy mężczyzną ale jak czytam twoje wypowiedzi to żałuję że raz w roku nie można bezkarnie odstrzelić jednego debila, byłbyś/byłabyś pierwszy/a podobno ciąża bezpieczna jest po 23 tyg , ale nie ma 100% gwarancji że uda się dziecko utrzymać przy życiu. ja jestem w 25 tyg. naczytałam się i nasłuchałam się tyle opowieści że chyba do powrotu z maluszkiem do domu będę się martwić

nie mogę doczekać się tak 30 tyg czyli jak już będę w 7 miesiącu. może wtedy się uspokoję. bo jak 36 lat temu uratowali mojego brata to i teraz w razie czego maluszka uratują

jaki to pojeb!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Bardzo Ci współczuje kochana :* strata dziecka to najgorsze co może spotkać kobiete..

niestety offermo Ty jesteś największą kurwą kafeterii i nie mam zamiaru odbierać Ci tego zaszczytnego tytułu

najgorsze jest to, że nie mam wsparcia ze strony ojca dziecka. Wiem, nie powiedziałam mu o dziecku i być może nie powinnam szukać u niego wsparcia. Bo skoro nie pozwoliłam mu się cieszyć z jej poczęcia to dlaczego mialabym chcieć by mnie wspierał po jej stracie. Ale jak ja miałam mu się pozwolić cieszyć naszym dzieckiem skoro mnie bezczelnie zdradził, miesiąc po tym jak spłodziliśmy nasze dziecko, pełni miłości do siebie.. Przez ponad rok nie potrafiłam nawet o tym mówić. Może dlatego to jest ciągle takie żywe, takie dzisiejsze. Winię się za śmieć mojego dziecka...

offerma jesteś jebanym skurwysynem

nie obwiniaj się o śmierć dziecka. ja nie stracilam dziecka, ale też sie obwinialam i smierc jednego, a dokładniej mojej przyszlej chrzesniaczki ;/ urodzila sie martwa w 8 miesiacu... Trzeba wierzyc na pewno bedziesz jeszcze szczesliwa mamą :)

kochana nie obwiniaj się. otrząśnij się i żyj dalej. ból nigdy nie zniknie ale z czasem nauczysz się z nim żyć. jeszcze będzie dobrze zobaczysz.

Smutno mi jak jeszcze tu wracasz, podaj mi swojego mejla niestety mam bardzo podobny problem do ciebie i musze z kims pogadac

Jak mam potrzebę to wybieram sprawdzone noclegi w hostelu we Wrocłaiu rynek po kliknięciu: http://dladomu.net.pl/wycieczki,4.html