mieszkam z moim mężczyzna bez ślubu, jest nam ze sobą bardzo dobrze, ale mam,,,

jakieś obawy, nie wiem boje się ze go stracę, ze to szczęście się skończy:o a przecież ślub nie daje gwarancji ze wszystko będzie super, mimo tego mam to cholerne parcie na ślub:o wiem ze on mnie kocha, na każdym kroku mi daje do zrozumienia, jest mi z nim dobrze, może dlatego boje się ze to stracę, i chce ślubu??? To jest jakieś chore, dodam ze jesteśmy razem 2 lata. Oczywiście nie naciskam go na nic, ale w głębi duszy chciałabym legalizacji związku:( jak się pozbyć tych chorych myśli????

od kiedy ślub daje gwarancje :O ?? co ci się pomyliło :O jak ma cie zostawić to zostawi. !!!!!

małzenswto to nie choroba...

Quis leget haec?- no przeciez napisala ze slub nie daje gwarancji :O

jesteśmy razem ze sobą 15 lat BEZ ŚLUBU i jakoś nikt nikogo nie zostawił. Znam za to małżeństwo które nie doczego 1 rocznicy, a takie piękne było wesele :-D

doczego= doczekało sorki ;-)

no właśnie wiem ze ślub nie daje żadnej gwarancji, mimo tego męczy mnie ta myśl, nie wiem chyba jestem jakaś nienormalna:o

wystarczy moment kłotni. W malzenstwe rozstac sie nie tak latwo - trzeba to dobrze przemyslec,to wymaga czasu. Gwarancji nie daje, ale jest niewatpliwie bezpieczniej.

gdy się razem mieszka też nie rozstaje się tak łatwo

może dlatego ze jest mi z nim tak dobrze, i boje się ze to stracę? Dlatego chce legalizacji, a przecież ślub to nie jest gwarancja:o

dy sie razem mieszka wystarczy wyjsc z domu z walizką i nie podac adresu. Zxero zobowiazań.

=nie rozumim, dlaczego mysl o malzenstwie jest choraa. Kochadsz go na tyle,ze chcesz byc razem z nim do konca zycia - no i ok. Chyba,ze macie po 16 lat, to problem

bredzisz ale nie martw sie, wiekszosc kobiet to robi

Mam dokładnie tak samo jesteśny ze soba będzie 3 rok.Mieszkamy 2 lata juz razem.I również mam delikatne parcie na ślub,jak nigdy.Dotąd myslalam po co mi ślub a dziś to juz inna perspektywa.Dojrzałam wiem że chce znim byc do końca zycia,zresztą żyjemy jak małżeństwo.Rodzice i dziadkowie na dają nam spokoju.Bo to tak nie po Bożemu ileż można.On twierdzi że mamy jescze czas,ze papierek mu do niczego nie potzrebny ze on i tak mnie kocha nad zycie i nic tego nie zmieni.A ja poprostu czuję że On nie dojrzał i bardzo mi smutno z tego powodu.Ale co ja mam zrobi\c przeciez nikogo siłą przed ołtarz się nie zaciągnie.Patrząć na niego widzę że potzrebuje "luzu" jeszcze,ze zaden z jego kolegow najblizszych kolegow nie ma zony.Tak wie czekam na ten piękny dzień :) z nutką optymizmu.stwierdził że w ciągu najblizszych paru lat to sie stanie ale kiedy to zobaczymy.

nie mamy po 16 lat, ja mam 28 a on 32,,, zawsze byłam przeciw slubom, a tu nagle się odmieniło:o