mam 21 lat studiuje i mam kilkoro znajomych ale nigdzie nie wychodze bo...

matka kaze mi wracac przed 21 do domu...a wszelkie moje protesty zbywa tym ze poki mieszkam u niej mam sie stosowac...ojciec ja popiera.ktoras z was tez tak ma?? wszyscy moi znajomi,wszystkie kolezanki bawia sie i korzystaja z zycia a ja wegetuje przez chore wymogi moich rodzicow :(

No to masz przesrane. Potem w dorosłym świecie nie będzie już czasu na taką zabawę. Rodzice odbierają ci najlepsze lata życia :O

wiem i jakis czas ostro protestowalam...mam wrazenie ze rodzice chca na mnie odreagowac jakies swoje niepowodzenia bo podobnie robili z moim starszym bratem ale on w wieku 20 lat spakowal sie i po prostu sie wyniosl w atmosferze krzykow matki ze dzieci powinny byc przy rodzicach :o kiedys poszlam na impreze wracam o 5 rano a w moim pokoju wszystkie ubrania z szaf powywalane a komputer wyniesiony na strych :o to chore :o

też się wyprowadź. Ja nie chodzę na imprezy, ale taka kontrola by mnie zabiła.

A olej wychodzenie. Gdzie się będziesz włóczyć po nocach:D

jak ja mam sie wyprowadzic?:o studiuje,pracy nie mam nawet dorywczej (szukam od 2 miesiecy!) a ceny wynajmu zabijaja!moj brat sie wyprowadzil 5 lat temu kiedy bylo jeszcze troche taniej na rynku poza tym mial prace i studiowal zaocznie,teraz ma 25 lat i zyje pelnia zycia a ja?ja tu gnije :o nawet kiedy ide na zakupy wieczorem do galerii to juz o 19 mam telefon ze czemu mnie jeszcze nie ma....

oo jakiś chyba rok temu albo dwa zakładalam podobny topik! też mam 21 lat i wszystko tak jak TY...jestes jedynaczką? problemy z toksyczną mama:(

nie jestem jedynaczka,mam brata (starszego) i siostre (mlodsza)

a tak sory już doczytałam, to tymbardziej wydaje mi sie dziwne... :o rozumiem martwienie sie, to że są gwałty, napady, ale trzeba zażyć życia! ja wiem, że bede życ bezpiecznie może i 100 lat ale co z tego skoro umre nieszczęsliwa

Ja właśnie rozumiem Twoją sytuację. Też nie mogłam nigdy pogodzić się z brakiem swobód narzucanym mi w domu zwłaszcza jeśli chodzi o życie towarzyskie. Ale w pewnym momencie gdy odkryłam Kaffe to już dla mnie przeszłość.Sama przekonasz się iż to jedynie słuszna droga rozwoju a klubowe życie jest jedynie jej marną namiastką

Dodałaś mi tym otuchy:)

i ja mialam identycznie, zakazy, nakazy a teraz?? mam ponad 30 lat dalej mieszkam z rodzicami , towarzyszy mi nerwica i depresja oraz straszna chec popelnienia samobojstwa

utwierdzacie mnie w przekonaniu ze powinnam cos z tym zrobic.....tylko co?:( jak juz sie buntowalam i po prostu to sie nie uda!

Tylko nie rób głupstw ani awantur żadnych bo to nie ma sensu. A na pytanie co masz zrobić odpowiedź brzmi-porozmawiać z mamą. Na spokojnie. Nie chwilę przed planowanym wyjściem gdzieś tylko w odpowiednim momencie. Powiedzieć jej o tym,że Cię to boli i że odczuwasz przez to przygnębienie.Proponuje rozmowę z Nią najpierw albowiem napisałaś "Tata Ją popiera"stąd wnioskuje,że nie ma do końca pozycji dominującej w tych sprawach. Czasem lepiej porozmawiać niż stawiać sprawę na ostrzu noża jeśli się jest z kimś w bliskiej relacji.

Moja propozycja jest wynikiem szybkiej analizy twojej sytuacji. Jeśli studiujesz a masz bliżej niż dalej końca studiów i masz możliwości robić to nie musząc dorabiać to takie wyprowadzanie się i inne scenariusze zakładające jakieś ostatentacyjne wyprowadzki Ci tylko mogą wiele spraw ważniejszych niż towarzyskie kontakty popsuć. Z jednej strony rozumiem Twoich rodziców bo najprawdopodobniej po prostu się o Ciebie martwią-to nie są bezpieczne czasy dla ludzi młodych i jest sporo patologii-z drugiej zaś to faktycznie paranoja tak ograniczać i inwigilować kogoś. Oczywiście jeśli jest tak jak piszesz a Twój odbior tego jest obiektywny.Musisz po prostu poważnie korzystając z okazji porozmawiać. Chodzi o to by nie robiono Ci awantur o to i niepotrzebnie nie urządzano scen bo się z tym źle czujesz.Potrafisz się zachować odpowiedzialnie i w takim układzie czujesz się źle. Myślę,że tak to powinnaś uargumentować.

rozmawialam krzykiem i spokojnie i nic to nie dawalo-zawsze dyskusja sie konczy tym ze mam sie stosowac poki mieszkam u nich:(

puść się , przynieś do dom dziecko i postaw ich przed faktem dokonanym, zrozumieja , że cnota raz steacona nie odrasta i już Cię pilnowac nie będą