nie radze sobie z tym uczuciem

opisze moja historie od poczatku. mam 26 lat. w wieku 16 lat poznalam chlopaka nazwijmy go jan. rok pozniej zaczelismy sie spotykac, potem poszlismy razem na studia. przez ten czas gdy bylismy razem bywalo roznie, wiele razy sie rozchodzilismy ale zawsze do siebie wracalismy. na 4 rocznice dalismy sobie nawzajem pierscionki. ja ciagle nosze swoj. on jest facetem jakiego nie spotyka sie czesto. zawsze troskliwy, zawsze zabawny, prawdziwy dzentelnem ale jednoczesnie bardzo silny charakter. byl moim idealem. to ja nie bylam dosc dobra, troche mi odwalalo, bylam zazdrosna, robilam awantury, po pijaku plakalam ze na niego nie zasluguje. bylismy razem ponad 5 lat. w koncu on nie mial juz sil. powiedzial koniec. chyba nigdy nie uwierzylam, ze tym razem mowi to powaznie, chyba myslalam, ze tak jak zawsze zateskni za mna i wroci. tym razem bylo inaczej. kilka miesiecy pozniej zwiazal sie z inna dziewczyna. wierzylam, ze to przejsciowe, ze nasze drogi musza sie zejsc, ze takie uczucie nie gasnie przy malym podmuchu. ale on naprawde zakochal sie w tej drugiej dziewczynie. po pijaku do niego dzwonilam, pisalam. na poczatku oddzwanilam rano pytajac czy wszystko ok, az pewnego dnia powiedzial, zebym tego nie robila, poprosil bym nie dzwonila w nocy. staralam sie. w koncu on wyjechal na praktyki do innego kraju. czasem ze soba mailowalismy. sprawdzalam poczte 6-7 razy dziennie zeby sprawdzic czy choc na chwilke pojawilam sie w jego myslach i do mnie napisal. czasem pisal, rzadko pierwszy. pewnego dnia 1.5 roku po naszym rozstaniu postanowilam sprobowac raz jeszcze. napisalam mu dlugiego maila wyjasniajac co czuje, piszac, ze nie oczekuje, ze nagle zmieni swoje uczucia o 180 st i znow mnie pokocha ale chce zeby wiedzial, ze jestem w nim kompletnie zakochana i ze moje uczucie nie wygasa mimo prob. odpisal 3 tygodnie pozniej, przeprosil ze zwlekal tak dlugo, napisal, ze nie wiedzial co powiedziec. napisal, ze jest mu przykro, ze wciaz sie tak czuje, ale on kocha swoja dziewczyne i chce z nia byc. napisal bym dala sobie szanse na szczescie i przestala rozpamietywac, ze sa tacy przy ktorych bede szczesliwsza niz z nim. nie sadze. ostatnio zamieszkali razem w innym miescie. pewnej nocy bylam z kolezanka w klubie. schodze po schodach a tam on, ze znajomymi, w swietnym humorze. spanikowalam, nie moglam sie z nim zmierzyc, odwrocilam sie a tuz na przewic mnie byla ona. nie poznala mnie ale ja poznalam ja od razu, usmiechnela sie, przeprosila i ominela mnie na schodach. to juz ponad 3 lata gdy nie jestesmy razem a ja kocham go kazdego dnia dokladnie tak samo jak wtedy gdy powiedzialam to pierwszy raz, moze nawet bardziej. wychodze bawie sie, rozwijam, poznaje ludzi, bylam nawet w zwiazku ale uznalam, ze to nieuczciwe byc z kims a kochac kogos innego. nie radze sobie.

mam odwrotna sytuacjeee... byla mojego faceta go nadal kocha... wyisuje do niego. Dobrze ze mamy duze zaufanie do siebie i wiem o wszystkim. On jej nie kocha i lekcewazy Nie ma szans ze wrocicie do siebie! Otrzasnij sie kobieto!!!!! Pomysl tak jakby nie istnial umarl. i ukladaj sobie zycie od nowa. zycze powodzenia :)

ja wiem, ze on twz mnie nie kocha, zdaje sobie z tego sprawe. ale gdzies wewnatrz mysle, ze skoro ze mna rozstal sie po ponad 5 latach to i z nia moze sie rozstac a wtedy moze go odzyskam. my nie bylismy tylko para, bylismy tez najlepszymi przyjaciolmi. wspolne zainteresowania, pasje. nie potrafie o nim zapomniec, wierze, ze on jest ta osoba ktora sie kocha cale zycie. i serce mi peka gdy pomysle, ze to uczucie zniszczylam, ze moglam wciaz go miec. Ty pewnie czujesz sie tak samo jak jego dziewczyna.