Co sądzicie o kimś takim?

- zamknięty w sobie i małomówny - jego wypowiedzi i sposób bycia są dość specyficzne - wstydzi się ludzi, nieśmiały - zawsze z boku - garbi się, niezbyt przywiązuje wagę do swojego wyglądu - ma nietuzinkowy gust - jest oczytany, góruje nad innymi wiedzą, wrażliwością - w necie (na facebooku) wulgarny i chamski, obraża innych ludzi. widać, że chce być w centrum uwagi kolegów i zgrywa się jak tylko może... Kto? Pewna osoba, na której mi zależy...

Zależy mi na nim, ale jest taki cholernie trudny z natury. Izoluje się, popada w stan totalnej frustracji, jest zimny i zgrywa kogoś kim nie jest...

Proszę o pomoc. Czuję się przygnębiona :(

po co Ci taki ktos? Wyczytalam 1 zalete tylko.Poza tym same wady . Znajdz sobie fajniejszy obiekt westchnien moze?

Ja nie lubię takich ludzi. Jak ktoś w realu podkula ogon i spuszcza pokornie głowę, a w necie ubliża ile wlezie, to znaczy, że po prostu nie ma siły żeby ujawnić tego swojego chamstwa w prawdziwym życiu. Pewnie gdyby tylko trafił na kogoś słabszego, to odbiłby sobie dawne spotulnienie kosztem bliźniego, tak jak za parawanem kabla internetowego kapslokuje innych. Wiedza książkowa nie jest taka ważna, jak w głowie nie po kolei. ;) Po tym Twoim opisie takie wnioski mi się nasuwają. :P

Próbuję. Niestety nic z tego. Chociaż czuję się rozczarowana i odczuwam pewnego rodzaju odrazę do jego osoby, cały czas o nim myślę. Znajomi mówią, że szkoda czasu na niego, bo nie jest zbyt urodziwy, w dodatku dziwnie się zachowuje, jest mało męski i sierotowaty i mają rację, ale zarazem powracają do mnie non stop chwile, kiedy byliśmy razem. Wiem, że nie jestem mu obojętna, ale czy jest sens próbować z kimś takim?

"Znajomi mówią, że szkoda czasu na niego, bo nie jest zbyt urodziwy, w dodatku dziwnie się zachowuje, jest mało męski i sierotowaty" Fajnych masz znajomych. Oni przy nim to patologia.

Mnie też razi ta rozbieżność. Bo co to ma być? Na co dzień zamknięty w sobie szary chłopiec, który zdaje się stresować przy każdej rozmowie z dziewczyną, a wystarczy, że dorwie klawiatury, to wielki prostak, obwiniający świat o to, że nie ma tak, jak sobie zażyczy. Zastanawiam się na ile w tym pozy, chęci popisania się przed równie "inteligentnymi" kolegami, co jest zresztą mega dziecinne... W naszym wzajemnych relacjach niby poznał się z tej dobrej strony, strasznie miły był i ciekawie opowiadał, więc nawet ta jego nieporadność była urocza. Widzieliśmy się kilka razy na koncertach, wydawało mi się, że to młody, nieco zagubiony człowiek, a tu proszę...

dobry psychologby się przydał, albo psychiatra. Fakt ten może wynikać z nieprzezwyciężenia w dzieciństwie (w fallicznym stadium rozwoju) kompleksu Edypa. Przyczyną trudności w przełamaniu tego konfliktu jest matka dominująca w rodzinie i seksualnie uwodzicielska wobec dziecka oraz ojciec, wrogo do niego nastawiony lub nieobecny, i przez to nie dostarczający wzoru roli męskiej. W życiu dorosłym przejawia się w silnej chęci posiadania i dominacji seksualnej nad kobietą. Istnieje również możliwość, że mężczyzna był jako dziecko źle traktowany przez matkę, być może znęcała się nad nim lub była nieobecna. Najczęstszymi mechanizmami obronnymi ego, które tworzą się w takich wypadkach to wyparcie ze świadomości przykrych przeżyć związanych z matką oraz przeniesienie swojej agresji wobec matki na inne kobiety. Freud -psychoanaliza

Nie dodałam do tego opisu nic poza tym, co widzą ludzie. Taka ogólna opinia. Jak wyżej wspominałam, chłopak początkowo wydawał mi się bardzo fajny, może nie mówił zbyt wiele, ale wzbudzał sympatię. Dopiero potem wyszło szydło z worka.

psychikę mogą tez poważnie uszkodzić narkotyki lub leki , może coś bierze???

a na co Ci zakompleksiony frustrat? chcesz być jego panienką do bicia psychicznego?

Dlaczego tak surowo? Dlatego, że boli mnie jego zachowanie. Oczywiście wzajemne kontakty oceniam na plus, bo facet nigdy mnie nie obraził, zawsze był bardzo szarmancki i zapewne nadal bym miała takie zdanie, gdyby nie to, co widzę. Jasne, nie mój problem, ale on jest dla mnie kimś ważnym i martwię się tym wszystkim.

Nie znam niestety przyczyny. Być może jest tak, jak piszesz. Przeżył albo przeżywa aktualnie coś, co go bardzo dotknęło i zachowuje się tak, a nie inaczej. Nie znam go na tyle, żeby mówić o sprawach osobistych, ale wydaje mi się, że to ma jakieś głębsze podłoże. Kiedy go poznałam, jakby się mnie bał. Dopiero niedawno się otworzył, często rozmawiamy, pożyczamy sobie książki, płyty itp. Problem w tym, że nie wiem czy to ciągnąć...

Nie. Zależy mi po prostu na nim jako na człowieku, który przejawia pewne dobre cechy, ale jest sfrustrowany i chyba sobie z tym nie radzi. Nie chcę się z nim wiązać póki co, może prędzej zaprzyjaźnić.

o co chodzi to do pana ch... z bykami

opisz problem dokładniej może coś poradzę , coś jeszcze ze studiów pamiętam...

sądzę o nim że nie lubi mówić, myśli specyficznie, jest nieśmiały, nie lubi ludzi, nie zależy mu na zdrowiu i wyglądzie, ma nietuzinkowy gust, lubi być poinformowany, jest chamski jednak lubi trochę ludzi bo ma kolegów :D

"Freud -psychoanaliza " żyd freund całą psychologię zna od rabinów. to jest fakt

nie lubi ludzi, nie zależy mu na zdrowiu i wyglądzie - ten cytat nie wymaga dalszych komentarzy...

Po prostu to osoba której jest wszystko jedno Nie dostał nic od życia, po za marną egzystencją i tak na prawdę nie ma możliwości żeby to zmienić, po zostaje mu tylko wyżyć się w necie Co się dziwisz ani urody ani kasy do tego za pewne biedna zacofana patologiczna rodzina i masę niepowodzeń które zryły mu beret jego życie to jedno wielkie bagno.Tak naprawdę zawsze był kimś gorszym brzydszym, słabszym, nielubianym dlatego teraz nie umnie rozmawiać z ludźmi