Mogę wam się wyżalić? To dość dziwne

Czy ktoś z Wam ma tak, że stawia się na miejscu innych w wyobraźni np.żeby ocenić czy nie zrobił z siebie idioty w ich oczach i jak Wasze zachowanie wyglądało z perspektywy innych? Mi się to zdarza, ale to bardzo męczące, chciałabym mieć innych w nosie, nie przejmować się tym. Przecież jeśli w mojej ocenie postępuję słusznie, to nie muszę analizować tego oczami innych. Nie potrafię po prostu żyć, być spontaniczna. Jestem znerwicowana i to pewnie też robię na tle nerwowym, błędne koło. Albo kiedy ktoś mówi, np. zobacz, Jasiu ma gorzej, bo czegoś tam nie ma, nie potrafi, a Ty nie doceniasz tego co masz, to staram się wyobrazić sobie jak to jest być na jego miejscu, żeby docenić swoją sytuację, ale tak się chyba nie da, to tylko zabiera czas i energię :( Czy "normalni" ludzie tak się zachowują?

mała, a nie możesz tak w sposób kontrolowany załozyć, że ROBISZ z siebie zawsze idiote w oczach innych? Wtedy nie bedziesz sie musiała ciagle zastanawiać i bedziesz swobodna :D Co tylko ci wyjdzie na zdrowie ;).

Prostowniku, zdecydowanie bym wolała założyć odmienną opcję, masz z tym jakieś doświadczenia :P?

Już nikt się nie wypowie?

Nie, juz nikt.