jak to jest z tymi dziecmi

uwielbiam swoja bratanice i czesto do nich wpadam i czasami sie nia opiekuje u mnie w domu i mimo calego uczucia jakim ja darze ma sie czasami dosc i tego ciaglego latania i zabawa z dzieckiem, a to jedzonko, no ciagle cos. jak to z tymi wlasnymi dziecmi jest, non stop opieka, wiem, ze to cholerne trudne, ale w sumie nie wiem, czy bylabym w stanie podolac:O

widocznie nie jestes jeszcze gotowa, ja jestem mama 7miesiecznego dziecka i tez jest mi troche ciezko, ale jestem bardzo szczesliwa:)

no na pewno, nie twierdze, ze dzieci nie sa fajne, ale zajmujac sie cudzymi, to bym chyba padla, baratnica-super, bo ja kocham, ale i tak stwierdzam, ze to trudne, czasami mega nudne i juz ma sie dosc, w kolko macieju. kiedys mysllam, ze chce miec dzieci, ale w sumie ostatanio troche ochlonelam:P

ale do bratanicy pojedziesz i wrocisz do domu bez niej, swoje dziecko masz 24 h na dobe przy sobie. mam dwuletnia córke i powiem ci ze ciezko jest. kocham ja nad zycie, jednak czesto czuje sie zmeczona a nawet znudzona. codziennie praktycznie to samo, sniadanie, zabawa, jej spanie, obiad, zabawa, kolacja, usypianie. taka rutyna przemecza czlowieka zwlaszcza w mrozna zime, inaczej troche latem bo tu juz chociaz pol dnia na podworku mozna spedzic. ale tak to jest, sa dobre i zle strony macierzyństwa

no dokladnie, nie napisalma jeszcze tego, ze mam ja na troche i pozniej juz "spokoj". ciekawa jestem, czy podolalabym, to mega trudna sztuka i szacun dla tych, ktore sa prawdziwymi matkami.