Kiedyś łatwo zapominalam o swoim zyciu

Jak mialam po 9 lat,to wiadomo-uciekalam w zabawe,wyobraznie,zabawki itd,jak mialam 14 to uciekalam w rysowanie,muzyke-wystarczyly mi ukochane zespoly,sluchawki w uszach,olowki kartka i zapominalam o bozym swiecie.uciekalam w pisanie opowiadan,pisalam calymi godzinami,wcale nieglupie rzeczy.teraz juz nie umiem.jak mialam 17 lat to uciekalam w jakis dziwny fantazyjny swiat,zamykalam sie w sobie i z muzyką,uciekalam w ironie i przesmiewczosc.jak mialam 20 lat to zaczelam uciekac w alkohol,bo juz w zaden inny sposob nie potrafilam sie uwolnic od siebie.teraz nawet alkohol nie pomaga.cpac nie bede,bo nie zamierzam sie stoczyc na dno.dlaczego to napisalam?a bo mnie naszlo na refleksje,jak to nastolatka wkladalam sluchawki w uszy i pelnia szczescia.