Jestem o wiele bardziej stanowcza i konsekwetna do mojej siostry niz rodzice:/

Od kiedy pamietam bylam dosyc "krótko"trzymana prze rodzicow.Byli do mnie surowi i wcale nie poblażający.Od kiedy urodzila sie moja siostra im calkowicie odbilo.Nic a nic nie mają w sobie stanowczosci i na wszysko jej pozowalają,wcale nie karcą, na kazdym kroku jej ulegają.Czuje sie jakbym to ja byla malej rodzicem a oni jej kumplami.Ja wymagam posluszenstwa gdy jestem z nią sama w domu lub w skelpei , w parku,potrafi skarcić,zabronic czegos, nie ulegam jej buntom, za to rodzice strasznie sie nad nią litują i do mnie bełkoczą ze przesadzam, "bo to jeszce dziecko".Tak, tylo ze te dziecko ma 3 lata i juz doskonale wie na co moze sobie przy kim pozowlić.Jak zaczyna przy mnie sie zlosliwie zachowywac, rzucac zabawkami we mnie wted odrazu reaguje stanowczo i w mig przestaje, noi przeprosi,a moi rodzice jeszce ją przytulają w ramach "uspokojenia" i ona potrafi caly dzien tyranizowac -Chore.Czuje wielką zlosc na nich ze tak ją rozbestwiają,na wszystko pozlwalają ,nie poznaje ich.Nigdy bym nie pomyslala ze tak dziecko ich zmanipuluje.Np jak zloisliwie wylala sok na naroznik w kuchni w ramach buntu to jeszce po niej scierają a ja dalam jej raz w lape gąbke i zobaczyla jakto fajnie sprzatać, i juz nigdy wiecej przy mnie ani jedzeiniem nie rzucila ani zlisliwie patrząc sie w oczy niczego nie wylala,a przy rodziciach na kazdym krokugdy jest cos nie po jej mysli poklada sie na podloge, wydziera w nieboglosy i robi rozpi**ziel w domu,przy mnie tego nie ma.Nie wiem,widocznie teraz taka moda,albo zbyt bardzo rodzice do siebie wzieli te moje kiedys wypominanie za mlodu ze przesadzali wobec mnie,Czyli tak źle i tak źle, szkoda ze wysrodkowac nie potrafią