mam 26 lat i chce zaczac zyc spokojnie,

.. wczesniej od 16 roku zycia nauczylam sie picia wodki, wracania pozno wieczorami odrenalina ucieczek z domu, porzucenia studiow, ciuchy imprezy, nigduy nie chcialam zadnego faceta, liczylam sie tylko ja, nawet bedac bardzo zakochana duma nie pozwalala mi sie przynac do bledu i byc z kims, zawsze pewna siebie pyskata, z gronem przyjacil, zmajomych, piwa, wyjazdu za granice, powroty o 7 rano, czasami po kilku dniach, cpanie, tylko ciagle to byla zagluszana samotnosc we mnie, nocami balowalam a w dzien pracowalam na dwa etaty, szkoly, studia, dodatkowe kursy, byle nie siedziec w domu nie myslec, pracoholizm, nadgodziny, wszystko by sie dowartosciowac w jakiejkolwiek dziedzinie, teraz zaczynam nowe zycie, spokojniejsze!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

wszystko dlatego ze konczac prace nawet o 21 potrafie isc do kina i wrocic do domu bardziej zmeczona, znajduje sobie codziennie nowe rozrywki, w dzien wolny potrafie wyjsc zalatwic cos waznego na miescie i wrocic rownie pozno, obiecujac sobie ze ost raz,

myslalam ze jak sie przeprowadze na swoje to dom mnie utzryma w miescu, poczytam wreszcie w spokoju jakas ksiazke, obejrze film, czsami tak jest ale wystrczy jeden esemes od znajomego co robie i juz za pol godz jestem na miescie, teraz tez jestem w pracy jestem dorosla, a zawalam sobie cale dnie, byle nie smucic sie w domu, tylko ze ja czuje ze stracilam przez to wszystko radosc z takiego normalnego prostego zycia, niechce juz gonic za niczym, cmii mi w glowie od dwoch miesiecy, boje sie o sb, i codziennie obiecuje sobie ze wroce do domu kapiel i spac,

hej ja też mam podobnie, szybko weszłam w "dorosłe życie", imprezy wiadomo, chlanie, i mam tak że nie chcę zostać w ani jednej chwili sama, wczoraj szkoła i praca dziś ledwo wróciłam ze szkoły zapraszam koleżankę, bo z facetem pokłócona :( i wszystko byle nie być sama

hej jebiie nas to dresiaro niedlugo wpadniesz i bedziesz tu na forum ojca szukac