Dopiero gdy teraz jest nieosiągalny poczułam, że żaluję, co jest?

byl chlopak, ktory mnie adorowal, kilka razy spotkalismy sie sam na sam, ale ja to traktowalam z dystansem (nie chcialam psuc przyjazni, chcilam sie upewnic czy moze cos wiecej z tego byc). Jednak nie czulam do niego pociagu, stwierdzilam ze bardziej go lubie, nie wyobrazalam sobie pocalunku z nim itp (choc to atraktycjny facet). Mijaly miesiace i kumplowalismy sie, wychdozilismy waspolnie ze znajomymi - rozeszlo sie po kosciach :) Treaz on ma dziewczyne, a ja.. jestem zazdrosna, serio, dziwne nagle zaczal mi sie podobac, zaczelam doceniac jego zalety. podoba mi sie bo jest nieosiagalny? czy moze jednak dojrzalam do tego?